Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.) Sędzia WSA Stanisław Nitecki Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Wita-Łyskawa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2010 r. sprawy ze skargi G. L. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. decyzją z dnia [...] Nr [...], działając w oparciu o art. 104 § 1 i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. Nr 122, poz. 851 z późn. zm.), nie stwierdził u G. L. choroby zawodowej - obustronnego trwałego ubytku słuchu typu ślimakowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchy lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz., wymienionej w poz. 21 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115), zwanego dalej w skrócie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. W uzasadnieniu tej decyzji organ stwierdził, że podstawę rozstrzygnięcia stanowiło orzeczenie lekarskie z dnia [...], wystawione przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy Poradnię Chorób Zawodowych w S. i z dnia [...], wystawione przez Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. oraz ocena narażenia zawodowego. Z tych dokumentów wynika, że G. L. był zatrudniony od [...] do [...] w [...] w K. w warunkach stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej. Badania specjalistyczne przeprowadzone w upoważnionej placówce medycznej nie pozwoliły na rozpoznanie u obustronnego trwałego ubytku słuchu typu ślimakowego spowodowanego hałasem, wyrażonym podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchy lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz., gdyż niespełnione zostało kryterium podwyższenia progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchy lepiej słyszącym.
W odwołaniu od tej decyzji G. L. wskazywał na wielokrotne badania lekarskie potwierdzające u niego chorobę słuchu i niekorzystne dla niego różnice w pomiarach przeprowadzonych przez upoważnione placówki medyczne w związku z tym domagał się uchylenia niekorzystnej decyzji. Zaznaczył, że w [...] ustało jego narażenie na hałas, ponieważ przebywał na urlopie [...], jednak nadal, aż do [...] był pracownikiem [...].
Po rozpatrzeniu odwołania Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia [...], nr [...], utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W podstawie prawnej wskazał art. 235 - Kodeksu pracy, art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. oraz § 8 i § 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869), zwanego dalej w skrócie rozporządzeniem z dnia 30 czerwca 2009 r.