Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Adam Mikusiński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Stanisław Nitecki Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant Referent Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2009 r. sprawy ze skargi J. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę
W dniu [...] J. H. złożył wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego.
Decyzją z dnia [...] nr [...], wydaną na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz w oparciu o art. 7 ust. 3 pkt. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734) Kierownik Działu Dodatków Mieszkaniowych Urzędu Miejskiego w K. działająca z upoważnienia Prezydenta Miasta K., odmówiła przyznania skarżącemu żądanego świadczenia wskazując, że ustalenia dokonane w toku wywiadu środowiskowego dają podstawę do uznania istnienia rażącej dysproporcji pomiędzy wskazanymi przez stronę dochodami, a jej faktycznym stanem majątkowym.
J. H. wniósł od powyższego rozstrzygnięcia odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K.
Decyzją wydaną w dniu [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., utrzymało w mocy decyzję zapadłą w pierwszej instancji. Uzasadniając swe rozstrzygnięcie wskazało, iż zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, organ rozpoznający wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego odmawia przyznania tego świadczenia, jeżeli w wyniku przeprowadzenia wywiadu środowiskowego ustali, że występuje rażąca dysproporcja pomiędzy niskimi dochodami wskazanymi w złożonej deklaracji, a faktycznym stanem majątkowym wnioskodawcy, wskazującym że jest on w stanie uiszczać wydatki związane z zajmowaniem lokalu mieszkalnego. Zdaniem Kolegium, zakup przez odwołującego mieszkania na pięć miesięcy przed złożeniem wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego, upoważniał do odmowy jego uwzględnienia. O zasobności osób ubiegających się o przyznanie dodatku mieszkaniowego decydują bowiem nie tylko zadeklarowane dochody, ale również posiadane dobra materialne, zaś przyznanie wnioskowanego świadczenia osobie, którą stać na kupno mieszkania za kwotę [...] zł, do czego dochodzą koszty zawarcia umowy ([...] zł) byłoby sprzeczne z interesem ogólnym i zasadami współżycia społecznego, skoro jego sytuacja materialna wskazuje, iż jest on w stanie, pokrywać należności związane z utrzymaniem lokalu przy wykorzystaniu własnych środków.
Przywołana wyżej decyzja z dnia [...] stanowiła przedmiot skargi wniesionej przez J. H. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, który wyrokiem z dnia 19 października 2007 r. (sygn. akt IV SA/Gl 1149/06) uchylił zarówno rzeczone rozstrzygnięcie jak i poprzedzającą je decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...]
Sąd wskazał, iż orzekające w sprawie organy nie dokonały ustaleń, z których wynikałoby dostatecznie jasno, że wysokość wydatków poniesionych przez skarżącego na zakup mieszkania w sposób oczywisty nie koresponduje z rozmiarem jego dochodów. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. nie ustosunkowało się przy tym do argumentacji podnoszonej przez skarżącego w odwołaniu, iż zakup rzeczonego lokalu stanowił dla niego jedyny dostępny sposób zapewnienia sobie mieszkania. Nadto, zdaniem Sądu, także wyliczenie wysokości miesięcznych wydatków ponoszonych przez wyżej wymienionego budzi uzasadnione wątpliwości, bowiem nie zostało one poparte żadnymi dokumentami. W tym stanie rzeczy Sąd podniósł, że przy ponownym rozpatrzeniu sprawy niezbędne będzie dokonanie kompleksowej oceny co do kwestii, czy nabycie lokalu przez skarżącego mieściło się w pojęciu jego podstawowej potrzeby życiowej, jaką jest posiadanie mieszkania i w tym zakresie wezwanie go do przedłożenia dokumentów, które pozwolą wykazać, że bezpośrednio przed zakupem obecnego lokalu dysponował innym mieszkaniem położonym w B., którego sprzedaż stanowiła zasadnicze źródło środków na sfinansowanie tego zakupu. Zdaniem Sądu konieczne było również zbadanie sytuacji materialnej skarżącego, a w szczególności dokładne ustalenie, czy poniesione na zakup mieszkania wydatki można uznać za świadczące o rażącej dysproporcji pomiędzy deklarowanym a faktycznym stanem majątkowym skarżącego.