Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2014 r. sprawy ze skargi W. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.
W dniu 1 czerwca 2012 r. W. L. złożył wniosek o przyznanie zasiłku celowego na żywność oraz leki.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Prezydent Miasta D., odmówił W. L. przyznania świadczenia pieniężnego w formie zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup żywności oraz leków. W uzasadnieniu podkreślono, iż na podstawie całości materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie organ I instancji nie daje wiary oświadczeniom strony dotyczącym prowadzenia jednoosobowego gospodarstwa domowego, co w konsekwencji powoduje niemożliwość ustalenia faktycznej sytuacji dochodowej i rodzinnej wnioskodawcy oraz przyznanie wyżej wymienionego świadczenia
Po rozpoznaniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z [...] nr [...] uchyliło powyższą decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Zdaniem Kolegium z przedstawionej przez organ argumentacji nie wynika jednoznacznie, czy strona prowadzi jednoosobowe, czy też wspólne gospodarstwo domowe z L. C. Organ I instancji nie zapoznał strony ze swoimi argumentami, a tym samym W. L. nie miał możliwości ustosunkowania się do twierdzeń organu i wyjaśnienia podniesionych kwestii. Ponadto jeżeli organ uznaje, że wnioskodawca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z L. C., to powinien wezwać go do przedstawienia jej dochodów oraz pouczyć o konsekwencjach ich nieprzedstawienia. W ocenie organu powyższe uchybienia stanowią naruszenie art. 7, art. 8 i art. 77 § 1 K.p.a.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia [...] nr [...] Prezydent Miasta D. po raz kolejny odmówił W. L. przyznania zasiłku celowego na zakup żywności i leków. Jako podstawę odmowy podał art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (j.t. Dz. U. nr 175 z 2009 r., poz. 1362 ze zm.) zwanej dalej "ustawą".
W uzasadnieniu organ wskazał, że strona jest osobą uznaną za całkowicie niezdolną do pracy, legitymującą się umiarkowanym stopniem niepełnosprawności do dnia 30 listopada 2014 r. Zdaniem organu z protokołów rozmów z osobami zamieszkałymi w pobliżu mieszkania przy ul. [...] wynika, że W. L. oraz L. C. od kilku lat wspólnie zamieszkują w tym lokalu. Świadczy o tym odbieranie korespondencji, wspólne zamieszkiwanie ich obojga w jednym pokoju na turnusie rehabilitacyjnym, mimo, iż strona nie wymaga opieki innych osób oraz ponoszenie kosztów opłat za energię elektryczną i gaz przez L. C. Jednocześnie podczas kilkakrotnych wizyt pracowników socjalnych przy ul. [...] podanym jako miejsce zamieszkania L. C., nigdy jej nie zastano. Ponadto W. L. wezwany do złożenia oświadczenia o wysokości dochodu L. C., w dniu 2 października 2012 r. odmówił złożenia takiego oświadczenia, co w ocenie organu wskazuje na brak współdziałania z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu jego trudnej sytuacji życiowej oraz stanowi podstawę do odmowy przyznania wnioskowanych świadczeń. Równocześnie pismem z dnia 25 września 2012 r. W. L. został pouczony o konsekwencjach wynikających z art. 4, art. 11 ust. 2 oraz art. 107 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej strona.