Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan Sędzia WSA Renata Siudyka Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi D.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości nienależnie pobranego świadczenia pielęgnacyjnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ja decyzję Wójta Gminy G. z dnia [...] nr [...]; 2) uchyla decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] i utrzymaną nią w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...]; 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej kwotę [...] złotych (słownie: [...] złotych [...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] Nr [...] wydaną z upoważnienia Wójta Gminy G. na podstawie art. 17, art. 20, art. 30 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 114) uznano świadczenia pielęgnacyjne pobrane przez D.G. w okresie od 1 kwietnia 2010r. do 30 czerwca 2013r. za świadczenia nienależnie pobrane.
W uzasadnieniu wskazanego rozstrzygnięcia przedstawiono stan faktyczny poprzedzający jego wydanie i wyjaśniono, że na mocy decyzji z dnia [...] Nr [...] Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w G., działający z upoważnienia Wójta Gminy G., przyznał D. G. świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad jej matką począwszy od dnia 1 kwietnia 2010r. bezterminowo.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. stwierdziło nieważność decyzji przyznającej świadczenie pielęgnacyjne z powodu jej wydania z rażącym naruszeniem prawa (decyzja SKO z dnia [...] Nr[...]).
Rozstrzygnięcie to, w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, zostało utrzymane w mocy, a organ stwierdził, że świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane jedynie osobie niepodejmującej lub rezygnującej z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, co wynika jednoznacznie z przepisów. Osoba wnosząca o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego musi być zatem zdolna do wykonywania pracy i nie może posiadać orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności (decyzja SKO z dnia[...]Nr[...]).
W związku z stwierdzeniem nieważności decyzji wydanej na wniosek D. G. organ rozpatrzył ponownie wniosek i decyzją z dnia [...] Nr [...] odmówił wnioskodawczyni przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad jej matką, M. K. począwszy od dnia 1 kwietnia 2010r.
W wyniku odwołania złożonego przez pełnomocnika strony wydana została przez organ odwoławczy decyzja o utrzymaniu w mocy zaskarżonego rozstrzygnięcia organu I instancji odmawiającego przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
Przechodząc do uzasadnienia motywów, jakim kierował się organ podejmując wskazane na rozstrzygnięcie z dnia [...] o uznaniu za nienależnie pobrane wypłacone stronie w okresie od 1 kwietnia 2010r. do 3 czerwca 2013r. świadczenie pielęgnacyjne, Wójt Gminy G. powołał się na treść art. 30 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 (błędnie opisany jako ust. 1 pkt 4 - uwaga Sądu) ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zauważył, że po myśli tych przepisów osoba, która pobrała nienależne świadczenia rodzinne jest obowiązana do ich zwrotu, a za nienależne świadczenia rodzinne uważa się świadczenia rodzinne przyznane na podstawie decyzji, której następnie stwierdzono nieważność z powodu jej wydania bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa albo świadczenie rodzinne przyznane na podstawie decyzji, która została następnie uchylona w wyniku wznowienia postępowania i osobie odmówiono prawa do świadczenia rodzinnego.