Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz Protokolant st. sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2013 r. sprawy ze skargi E.F., D.S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ś. z dnia [...] nr [...]; 2) przyznaje na rzecz adwokata U.W. kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Decyzją z dnia [...]r. Nr [...] Prezydent Miasta Ś., działając na podstawie art. 139 ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. z 2008r. Dz.U. Nr 69 poz. 415 z późn. zm.) w związku z art. 18 ust. 4a ustawy z dnia 14 grudnia 1994r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (t.j. Dz.U. z 2003r. Nr 56 poz. 514 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku E.F., odmówił umorzenia pożyczki przyznanej D.S. z Funduszu Pracy na podjęcie pozarolniczej działalności.
W uzasadnieniu decyzji odwołano się do regulacji intertemporalnej zawartej w art. 139 ust. 5 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy nakazującej stosować przepisy dotychczasowe w sprawach umorzenia, rozłożenia na raty, odroczenia spłaty pożyczek udzielonych na podstawie umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy. Przywołano brzmienie przepisu art. 18 ust. 4a ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu obowiązującego w czasie udzielania D.S. pożyczki. Wskazano na negatywną opinię Powiatowej Rady Zatrudnienia wyrażoną w uchwale nr [...], a także ustalone fakty dotyczące sytuacji materialnej i życiowej pożyczkobiorcy i poręczycielki.
Organ ustalił, że D.S. jest zatrudniona i osiąga wynagrodzenie w wysokości 3 tysięcy zł, zajmuje wraz z dziećmi w wieku 18 i 24 lat lokal spółdzielczy o pow. 52 m², za który płaci czynsz w kwocie 520 zł, opłaca energię elektryczną w kwocie 306,38 zł, abonament [...] - 65 zł, gaz - 262,40 zł. Na dzieci otrzymuje alimenty w wysokości 900 zł miesięcznie. Posiada zadłużenie z karty kredytowej w kwocie 5 000 zł oraz 3 500 zł zaległości wobec Spółdzielni Mieszkaniowej, 7000 zł zobowiązania wobec osób prywatnych i 2 300 zł wobec ZUS.
Poręczycielka natomiast zajmuje lokal spółdzielczy o powierzchni 33,16 m², ma ustalone prawo do emerytury w wysokości 1 740 zł netto. Jej zobowiązania to kredyt bankowy w kwocie 43 tysięcy zł, którego rata miesięczna wynosi 300 zł, a jej wydatki to czynsz w wysokości 367 zł, telefon - 40 zł, Internet - 49, 40 zł, energia elektryczna - 89,86 zł, ubezpieczenie roczne mieszkania - 260 zł i ubezpieczenie własne -121 zł.
Zauważono, że D.S. dokonała sprzedaży zakupionych za otrzymaną pożyczkę mebli, regałów, maszyn do szycia. Kwota uzyskana ze sprzedaży tych przedmiotów powinna była zostać przeznaczona na spłatę zadłużenia wobec Funduszu Pracy. E.F. posiada stały dochód w postaci emerytury. W sprawie prowadzone jest skuteczne postępowanie egzekucyjne, w ramach którego w miesiącach sierpień - październik 2011r. wyegzekwowano odpowiednio należności w wysokości 690 zł, 760 zł i 992 zł.
W odwołaniu od opisanej decyzji wnioskodawczyni przedstawiła okoliczności sprawy poprzedzające udzielenie poręczenia zwracając uwagę, iż nie znała przyczyn, z jakich pożyczkodawca przestał wywiązywać się z zobowiązania ani też od kiedy to nastąpiło. Sprecyzowała ilość oraz wysokość przekazanych przez siebie kwot na rzecz powiatowego urzędu pracy z tytułu poręczenia długu. Podała, że komornik pobiera od niej 50 % emerytur, co powoduje, iż z pozostałej kwoty nie jest w stanie zaspokoić wszystkich swoich potrzeb. Zaznaczyła, że zadłużenie nie powstało z jej winy, więc prosi o jego umorzenie.