Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska (spr.) Sędzia WSA Stanisław Nitecki Protokolant st. sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia A na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę
Decyzją z dnia [...] Nr [...] ,Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W., na podstawie art. 158 § 1 w związku z art. 157 § 2 i art. 156 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego, zwanej dalej w skrócie K.p.a. (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), odmówił stwierdzenia nieważności decyzji własnej z dnia [...] r., Nr [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, iż decyzją z dnia [...] odmówiono D. K. - K. przyznania uprawnień kombatanckich z tytułu urodzenia i pobytu wraz z rodzicami na pracach przymusowych na terenie III Rzeszy, gdyż wnioskowany przez nią rodzaj represji nie jest represją w rozumieniu art. 1 - 4 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1997 r., Nr 142, poz. 950 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie ustawa o kombatantach. D. K. - K. od decyzji z dnia [...] nie skierowała wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, przez co powołana decyzja stała się decyzją ostateczną.
Stowarzyszenie [...], działając w imieniu D. K.- K., złożyło wniosek o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji ostatecznej, powołując się na treść art. 156 § 1 pkt 1 K.p.a. Organ administracji uznał wniosek za bezzasadny, bowiem w sprawie nie zostały naruszone przepisy o właściwości, gdyż to sam Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych lub osoby przez niego upoważnione, na podstawie udokumentowanego wniosku zainteresowanej osoby oraz rekomendacji stowarzyszenia właściwego dla określonego rodzaju działalności kombatanckiej lub represji, orzekają o spełnieniu warunków, o których mowa w art. 21 ustawy o kombatantach. W tej sytuacji wobec wydania przez właściwy organ decyzji ostatecznej z dnia [...] brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku Stowarzyszenia [...].
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia [...] Stowarzyszenie [...], wyrażając swoje niezadowolenie z treści podjętego rozstrzygnięcia, domagało się w oparciu o art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] i zmiany decyzji tegoż Kierownika z dnia [...]. Zdaniem Stowarzyszenia ta ostatnia decyzja rażąco narusza prawo, gdyż organ administracji zaniechał faktycznego rozpoznania sprawy i nie wyjaśnił wszystkich okoliczności istotnych dla jej rozstrzygnięcia, w szczególności nie oparł się na akcie urodzenia D. K. - K. i dokumentach potwierdzających pobyt jej rodziców w obozie pracy przymusowej w fabryce amunicji Alfreda Nobla w K., przez co niesłusznie odmówił przyznania jej uprawnień kombatanckich z tytułu urodzenia i pracy przymusowej na terenie III Rzeszy.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W., decyzją z dnia [...] Nr [...], na podstawie art. 127 § 3, art. 138 § 1 pkt 1, art. 158 § 1 oraz art. 156 § 1 i art. 157 K.p.a., utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] W uzasadnieniu rozstrzygnięcia stwierdził, iż D. K. - K. nie wykazała, aby w przedmiotowej sprawie zaistniały jakiekolwiek nowe okoliczności faktyczne i prawne uzasadniające stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej z dnia [...] jak również nie wystąpiły przesłanki stwierdzenia nieważności tej decyzji wymienione w art. 156 § 1 pkt 1 i 2 K.p.a. Organ podniósł, iż w postępowaniu w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej bada się jedynie czy występują przesłanki uzasadniające stwierdzenie jej nieważności i nie prowadzi się postępowania dowodowego w przedmiocie przyznania uprawnień kombatanckich. Na marginesie zaznaczył, że rodzice D. K. - K. przebywali w obozie pracy w K., ale osoby znajdujące się w tym obozie pracowały dla zakładów BMW, a nie dla zakładów amunicji Alfreda Nobla. Tymczasem tylko obóz w K. jako podobóz obozu koncentracyjnego w D., wykonujący prace na rzecz zakładów amunicji Alfreda Nobla został wymieniony w § 2 pkt 4 poz. 41 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 września 2001 r. w sprawie określenia miejsc odosobnienia, w których były osadzone osoby narodowości polskiej lub obywatele polscy innych narodowości (Dz. U. z 2001 r., Nr 106, poz. 1154). Ostatecznie zgromadzony w aktach materiał dowodowy (relacja własna D. K. - K., oświadczenia świadków, jak i inne załączniki, m.in. legitymacja byłego jeńca wojennego) jednoznacznie wskazują, iż D. K.- K. wraz z rodzicami przebywała w obozie pracy w K., a nie podobozie obozu koncentracyjnego w D. Dodatkowo organ ustalił, iż rodzice D. K. - K. uzyskali uprawnienia kombatanckie niezwiązane z pobytem w obozie pracy w K. Ojciec D. K.- K. uzyskał uprawnienia z tytułu działalności w ruchu oporu od roku 1941 do miesiąca kwietnia 1945 r., natomiast jej matce przyznano uprawnienia jako dla wdowy po kombatancie.