Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan Sędzia WSA Stanisław Nitecki Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2014r. sprawy ze skargi D. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...] roku nr [...] i określa, że nie może ona być wykonana.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. zaskarżoną decyzją z dnia [...] Nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 267, dalej: Kpa) oraz art. 2, art. 17 i art. 18 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856), po rozpatrzeniu odwołania - D.C. od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta G. z dnia [...] (Nr [...]) uchylającej z dniem [...] decyzję z dnia [...] (Nr [...]) przyznającą pomoc w formie zasiłku stałego od dnia [...] do dnia [...] oraz odmawiającej przyznania zasiłku stałego od miesiąca [...] wraz ze składkami ubezpieczeniowymi - decyzję pierwszoinstancyjną utrzymało w mocy.
Orzeczenia zapadły w następującym stanie prawnym i faktycznym. Decyzją z dnia [...] Kierownik filii nr [...] OPS w G. działając z upoważnienia Prezydenta Miasta G. uchylił od dnia [...] własną decyzję z dnia [...] przyznającą stronie pomoc w formie zasiłku stałego od [...] do dnia [...] oraz odmówił jej przyznania zasiłku stałego od [...] wraz ze składkami na ubezpieczenie zdrowotne. Jako podstawę prawną wskazał m.in. art. 7 pkt 5, art. 8 ust. 3 i 11, art. 9 ust. 8, art. 17 ust. 1 pkt 19 i 20, art. 36 pkt 1 ppkt a), art. 37, art. 106 ust. 4, art. 110 ust. 7 i 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz.182, dalej także: ustawa). W motywach rozstrzygnięcia na wstępie organ pierwszoinstancyjny wyjaśnił, że organ właściwy w sprawie wypłaty zasiłku stałego może bez zgody strony zmienić lub uchylić ostateczną decyzję administracyjną na mocy której strona nabyła prawo do zasiłku stałego jeżeli uległa zmianie sytuacja rodzinna lub dochodowa rodziny mająca wpływ na prawo do świadczenia albo osoba pobrała nienależne świadczenie. W dalszej kolejności odnotował, że w dniu [...] strona sprzedała mieszkanie w G. za kwotę [...] zł, za część której w dniu [...] nabyła mieszkanie także w G. za kwotę [...] zł. W ocenie organu różnica wynikająca z zawartych transakcji w wysokości [...] zł stanowi dochód strony. Tym samym kwotę tę rozliczył, zgodnie z art. 8 ust. 11 ustawy, w równych częściach na 12 kolejnych miesięcy poczynając od [...], (wskazując sposób dokonanego wyliczenia: [...] zł dzielone (:) na 12 równa się (=) [...] zł). Zaznaczył także, że strona otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny w wysokości [...] zł miesięcznie. Zatem, jak stwierdził, jej dochód wynosi [...] zł i tym samym przekracza kryterium dochodowe uprawniające do pobierania świadczenia w formie zasiłku stałego (wynoszące 542 zł), co w konsekwencji skutkuje także tym, że brak jest podstaw do opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne, zgodnie z art. 17 ust 20 ustawy o pomocy społecznej.
Z powyższą decyzją nie zgodziła się strona, która pismem z dnia [...] wniosła od niej odwołanie. Zarzuciła w nim - co do zasady - błędne wyliczenie dochodu. Odwołująca wskazała, że różnica kwoty wynikająca ze sprzedaży mieszkania i nabycia nowego mieszkania została przeznaczona na "prowizje w biurze nieruchomości, akt notarialny, zaświadczenie". Nadto podniosła, że z uzyskanej różnicy oddała "pożyczone pieniądze potrzebne na wydatki związane z utrzymaniem mieszkania, na wyżywienie i leczenie". W jej opinii wydatkowanie tej kwoty de facto nie zostało uwzględnione przez organ pierwszoinstancyjny. W uzasadnieniu przedstawiła także swoją trudną sytuację życiową i zdrowotną.