Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.), Sędzia WSA Renata Siudyka, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Drożdżał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2018 r. sprawy ze skargi P. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę.
Postępowanie administracyjne w niniejszej sprawie zostało wszczęte wnioskiem P. F. (zwanego dalej: "wnioskodawcą", "stroną", "skarżącym") z dnia 30 września 2014 r. o przyznanie dodatku mieszkaniowego do wydatków z tytułu zamieszkiwania we własnościowym lokalu mieszkalnym w G. przy ul. [...].
Kierownik Działu Dodatków Mieszkaniowych Ośrodka Pomocy Społecznej w G. decyzją nr [...] z dnia [...]r. odmówił wnioskodawcy przyznania prawa do dodatku mieszkaniowego. W uzasadnieniu decyzji opisał szczegółowo przebieg postępowania i stwierdził, że przeprowadził w szerokim zakresie postępowanie wyjaśniające i dowodowe oraz wyczerpał możliwości dalszych ustaleń z uwagi na uporczywy brak współpracy ze strony wnioskodawcy. Ustalił, że wnioskodawca nie mieszka i nie gospodaruje w lokalu mieszkalnym położonym w G. przy ul. [...], oraz nie przeprowadził tam żadnego remontu, co jednoznacznie wynika z zeznań wszystkich przesłuchanych na tą okoliczność świadków, którzy oświadczyli, że lokal ten jest od wielu lat pustostanem, oraz potwierdza się w zewnętrznych oględzinach stanu okien, balkonu oraz drzwi mieszkania. Natomiast ze wskazań zalegalizowanego wodomierza wynika całkowity brak zużycia wody na cele gospodarstwa domowego w latach 2014-2015, co świadczy o braku jakiegokolwiek użytkowania lokalu mieszkalnego. Jak również brak jest zużywania prądu i odłączony jest dopływu gazu przewodowego, za który wnioskodawca płaci jedynie opłatę stałą w kwocie 20 zł. Od wielu lat bowiem mieszka on i gospodaruje w innej nieruchomości położonej w G. przy ul. [...] i za używanie tego lokalu mieszkalnego uiszcza należności do Spółdzielni Mieszkaniowej. W związku z tym, na podstawie art. 4 ustawy o dodatkach mieszkaniowych wnioskodawca nie jest osobą uprawnioną do ubiegania się o dodatek mieszkaniowy na mieszkanie w G. przy ul. [...]. Nadto, spór wnioskodawcy ze Spółdzielnią Mieszkaniową nie ma wpływu na ustalenie uprawnień do dodatku mieszkaniowego, ponieważ dotyczy zapłaty zobowiązań należnych tej Spółdzielni.
Od powyższej decyzji wnioskodawca złożył odwołanie, wyrażając w nim niezadowolenie z otrzymanego rozstrzygnięcia oraz domagał się jego uchylenia i zawieszenia postępowania do czasu zakończenia postępowania sądowego, jakie toczy się między nim a Spółdzielnią Mieszkaniową przy Politechnice [...] w G., gdyż jego wynik będzie rozstrzygający dla wydania prawidłowej decyzji administracyjnej.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Katowicach decyzją z dnia [...]r., nr [...], utrzymało w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...]r. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy przywołał brzmienie przepisów art. 7 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 180, dalej w skrócie: "ustawa") stwierdzając, że dodatek mieszkaniowy - co do zasady - jest przyznawany na podstawie wniosku i dołączonych do niego dokumentów. Jednym z warunków jest ponoszenie wydatków w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego. Wydatkami tymi są, w myśl art. 6 ust. 3 ustawy, świadczenia okresowe ponoszone przez gospodarstwo domowe w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego. Stosownie do postanowień art. 4 ustawy przez gospodarstwo domowe rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy, samodzielnie zajmującą lokal albo gospodarstwo domowe prowadzone przez tę osobę wspólnie z małżonkiem i innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi, które swoje prawa do zamieszkiwania w lokalu wywodzą z prawa tej osoby. Oznacza to, że jednym z warunków niezbędnych do skutecznego ubiegania się o dodatek mieszkaniowy jest samodzielne faktyczne zajmowanie lokalu mieszkalnego lub prowadzenie w nim wspólnego gospodarstwa domowego wraz z osobami, które nie posiadają samodzielnego tytułu prawnego, lecz prawo do zamieszkiwania w lokalu wywodzą z prawa osoby ubiegającej się o dodatek. Definicja gospodarstwa domowego odnosi się nie tylko do stanu wynikającego z tytułu prawnego i liczby osób uprawnionych do zamieszkiwania w nim, lecz również do stanu faktycznego, na co wskazuje ustawodawca mówiąc o zamieszkiwaniu i gospodarowaniu w lokalu. Konieczność faktycznego zamieszkiwania w lokalu i gospodarowania w nim potwierdza również treść art. 7 ust. 3 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym organ odmawia przyznania dodatku mieszkaniowego, jeżeli w wyniku przeprowadzenia wywiadu środowiskowego ustali, że faktyczna liczba osób wspólnie stale zamieszkujących i gospodarujących z wnioskodawcą jest mniejsza niż wykazana w deklaracji o dochodach członków gospodarstwa domowego. Posłużenie się sformułowaniem osób wspólnie stale zamieszkujących i gospodarujących wskazuje, iż istotny jest przede wszystkim stan faktyczny. Należy zwrócić uwagę, że "o stałym zamieszkiwaniu w lokalu najemcy można mówić tylko wtedy, gdy cała życiowa działalność danej osoby zostanie ześrodkowana w tym właśnie lokalu w ten sposób, że stanie się jej centrum życiowym tzn. gdy w mieszkaniu tym będą koncentrowały się wszystkie jej sprawy osobiste i majątkowe" - wyrok SN z dnia 12.09.2001 r., V CKN 1827/00). Jak wynika z akt sprawy wnioskiem z dnia 30 września 2014 r. wnioskodawca zwrócił się do Ośrodka Pomocy Społecznej w G. o przyznanie dodatku mieszkaniowego. We wniosku zadeklarował, iż prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, zamieszkując w lokalu przy ul. [...] w G. na podstawie prawa własności, a łączna kwota wydatków na mieszkanie za ostatni miesiąc wynosi 242,91 zł. W dniu 02.10.2014 r. został przeprowadzony wywiad środowiskowy. Pracownik socjalny w uwagach i wnioskach stwierdził, że celem wywiadu było ustalenie rzeczywistego miejsca zamieszkania wnioskodawcy. Pracownik socjalny udał się więc do mieszkania wnioskodawcy G. przy ul. [...] i nikogo tam nie zastał, a sąsiedzi twierdzili, że lokal ten stoi pusty. Zgodnie z informacjami od brata wnioskodawcy, przebywa on w mieszkaniu po zmarłych rodzicach, dlatego pracownik socjalny udał się pod ten adres w G. przy ul. [...]. W lokalu tym zastał wnioskodawcę, który oświadczył, że tutaj mieszka, gdyż w tej samej klatce pod nr [...] mieszka jego brat A., który się nim opiekuje. Zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy sprawy spadkowe dotyczące lokalu nie są załatwione, a główni spadkobiercy przebywają za granicą i je opłacają. Zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy poza swoim mieszkaniem nie posiada on innych ponadstandardowych dóbr majątkowych. W dniu 02.10.2014 r. wnioskodawca złożył oświadczenie, że ze względu na stan zdrowia przebywa w mieszkaniu po rodzicach, które nie jest jego własnością, a w mieszkaniu przy ul. [...] nikt nie mieszka, gdyż wymaga ono remontu, a także nie występował o nabycie spadku po rodzicach, gdyż inna była ich wola oraz nie posiada nieruchomości.