Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant specjalista Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi W.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania w sprawie opłaty za pobyt w pieczy zastępczej stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej jej decyzji Prezydenta Miasta G. z dnia [...] r. nr [...]
Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta G. odstąpił od ustalenia W.B. comiesięcznej opłaty za pobyt jej syna S.D. w pieczy zastępczej za okres od [...] do [...].
Pismem z dnia [...] ten sam organ administracji publicznej zawiadomił stronę o wszczęciu postępowania w sprawie zmiany powyższej decyzji (omyłkowo podając datę jej wydania na [...]).
W dniu [...] strona zwróciła się do organu o umorzenie wszczętego postępowania.
Decyzją z dnia [...] Prezydent G. odmówił umorzenia postępowania, powołując w jej podstawie prawnej art. 193 i 194 ustawy z dnia
9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (j.t. Dz. U. z 2015 r., poz. 332) oraz art. 104 i 107 Kpa. W motywach decyzji organ wskazał, że syn strony nadal przebywa w pieczy zastępczej, w związku z czym odmawia się umorzenia postępowania, a rozstrzygnięcie w sprawie zmiany pierwotnej decyzji zostanie podjęte niezwłocznie po potwierdzeniu ostateczności niniejszej decyzji.
Zaskarżoną decyzją, wydaną na skutek odwołania strony, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. w trybie art. 138 § 1 pkt 1 Kpa utrzymało w mocy decyzję I instancji, całkowicie podzielając jej ustalenia i wnioski.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego W.B. uznała decyzję organu odwoławczego za krzywdzącą. Zarzuciła, że Kolegium nie zbadało jej sprawy w sposób należyty, zwłaszcza co do jej sytuacji majątkowej i życiowej.
Odpowiadając na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 134 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a, sąd administracyjny nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi. Wskazanie tego przepisu jest konieczne, bowiem w niniejszej sprawie Sąd z urzędu stwierdził, że decyzje obu instancji obarczone są wadą kwalifikowaną powodującą ich nieważność. Mianowicie orzekły one o odmowie umorzenia postępowania. Tymczasem żaden przepis prawa nie pozwala na takie rozstrzygnięcie. Przepisy przywołane w podstawie prawnej decyzji
I instancji w ogóle nie dotyczą kwestii umorzenia postępowania administracyjnego. Uregulowane jest ono z art. 105 Kpa, ale przepis ten w obu paragrafach dopuszcza jedynie wydanie decyzji o umorzeniu postępowania, a nie o odmowie jego umorzenia. Jeżeli zatem strona występuje o umorzenie postępowania, a organ nie dopatruje podstaw do tego, to po prostu dalej prowadzi je i zmierza do niezwłocznego merytorycznego załatwienia sprawy (nb. nastąpiło to już decyzją
I instancji z [...], znajdującą się w aktach sprawy). Wydanie decyzji o odmowie umorzenia postępowania nastąpiło więc bez podstawy prawnej (art. 156 § 1 pkt 2 Kpa), co skutkuje jej nieważnością (por. wyrok NSA z dnia
5 sierpnia 2003 r. sygn. akt II SA/Po 112/03, zbiór LEX nr 313887).
W tym stanie rzeczy z mocy art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a orzeczono, jak w sentencji.
ec