Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek Sędziowie Sędzia WSA Stanisław Nitecki Sędzia NSA Szczepan Prax (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Wita-Łyskawa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2008 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zaliczki alimentacyjnej oddala skargę
Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta J. przyznał na K. M. zaliczkę alimentacyjną w kwocie [...] zł miesięcznie na okres od [...]do [...]. Decyzja ta uzyskała przymiot ostateczności.
Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., po przeprowadzeniu postępowania z urzędu, stwierdziło nieważność powyższej decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 kpa. Organ wyższego stopnia uznał, że zakwestionowana decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa, bowiem K. M. nie spełniał przesłanek do przyznania zaliczki alimentacyjnej.
W szczególności z przedstawionego przez stronę zaświadczenia Sądu Rejonowego w J. z dnia [...] nie wynikało, by w stosunku do zagranicznego dłużnika alimentacyjnego prowadzona była egzekucja. Zaświadczenie to podaje, że wniosek o egzekucję alimentów został skierowany do wykonania w trybie umowy między Polską a Republiką Włoską o pomocy sądowej oraz o uznawaniu i wykonywaniu wyroków w sprawach cywilnych z dnia [...] Orzeczeniem Sądu Apelacyjnego w R. z dnia [...] stwierdzono, że egzekucja alimentów wobec pozwanego A. C. nie jest możliwa. Natomiast z zaświadczenia Sądu Okręgowego w K. z dnia [...] wynika, iż postanowieniem z dnia [...] Sąd Apelacyjny w R. odrzucił wniosek wierzyciela, uznając go za niedopuszczalny.
Na skutek wniosku przedstawicielki ustawowej, [...] jeszcze wówczas K. M., A. M., o ponowne rozpatrzenie sprawy, zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. w trybie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymało w mocy swoją pierwszą decyzję, podtrzymując przedstawione w niej ustalenia i wnioski. Dodatkowo podkreśliło, że w przypadku dochodzenia świadczeń alimentacyjnych od dłużnika alimentacyjnego zamieszkałego za granicą decyzję o przyznaniu zaliczki alimentacyjnej, zgodnie z art. 10 ust. 5 pkt 2a ustawy z dnia
22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. Nr 86, poz. 732 ze zm.), zwanej dalej ustawą o zaliczce, wydaje się na podstawie informacji Sądu Okręgowego o stanie egzekucji lub zaświadczenia zagranicznej instytucji egzekucyjnej o stanie egzekucji świadczeń alimentacyjnych. Tymczasem organ przyznający zaliczkę alimentacyjną nie dysponował takimi dokumentami, a oparł się na zaświadczeniu Sądu Rejonowego w J., które nie odpowiada wymogom wskazanego przepisu, który tym samym został rażąco naruszony. Obok tego przepisu Kolegium wskazało na naruszenie art. 7 ust. 1, w zw. z art. 2 pkt 1 i 5 ustawy o zaliczce, art. 7 i 77 § 1 kpa oraz § 12 ust. 3 rozporządzenia w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenie rodzinne (Dz. U. Nr 105 z 2005 r., poz. 881 ze zm.).
W skardze A. M. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji. Skarżąca zarzuciła, że Kolegium zbyt wąsko zinterpretował występujące w ustawie o zaliczce pojęcie bezskuteczności egzekucji w odniesieniu do dochodzenia świadczeń alimentacyjnych od dłużników zamieszkujących za granicą Polski. W takich przypadkach bezskuteczność egzekucji winna obejmować również sytuacje, gdy zagraniczny organ stwierdził niedopuszczalność egzekucji. Niemożność skutecznego procesowo wszczęcia egzekucji jest odmianą jej bezskuteczności. Za takim stanowiskiem przemawia wykładnia celowościowa, przyjmując, że zamiarem ustawodawcy było uwzględnienie wyjątkowo trudnej sytuacji osób dochodzących roszczeń alimentacyjnych poza granicami Polski.