W postępowaniu administracyjnym, w którym stosowane są materialnoprawne przepisy prawa budowlanego, autorzy projektów architektonicznych obiektów budowlanych nie mają przymiotu strony w rozumieniu art. 28 Kpa nie tylko w postępowaniu dotyczącym obiektu dobudowanego do obiektu objętego ich projektem, ale również w postępowaniu dotyczącym bezpośrednio projektowanych przez nich obiektów.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Marii i Jerzego Ch. na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 4 czerwca 1990 r. w przedmiocie pozwolenia na budowę pawilonu handlowo-usługowego.
Decyzją z dnia 21 września 1989 r. Architekt Dzielnicowy w K. udzielił Jerzemu Cz. pozwolenia na budowę pawilonu handlowo-usługowego na działce położonej w K. przy ul. Dz. nr 53.
Po rozpoznaniu wniosku Marii i Jerzego małżonków Ch. Dyrektor Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miasta K. decyzją z dnia 2 lutego 1990 r. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności tej decyzji, przy czym w uzasadnieniu swojej decyzji stwierdził, że Maria i Jerzy małżonkowie Ch. nie są stronami postępowania w tej sprawie w rozumieniu art. 28 Kpa. Przepisy prawa budowlanego nie nakładają na organy obowiązku dokonywania uzgodnień w zakresie praw autorskich z projektantami obiektów budowlanych, jeśli mają być one rozbudowane lub przebudowane albo jeśli do obiektów tych mają być dobudowane inne obiekty budowlane. Do respektowania praw autorskich do projektu obiektu budowlanego zobowiązany jest właściciel lub zarządca tego obiektu.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, po rozpatrzeniu odwołania Marii i Jerzego małżonków Ch., decyzją z dnia 4 czerwca 1990 r. nr UA/PI-053/-K-191/90 utrzymał w mocy decyzją organu stopnia wojewódzkiego. Zdaniem Ministra, roszczenia małżonków Ch., dotyczące praw autorskich, mają charakter cywilnoprawny i mogą być dochodzone przed sądem powszechnym. W sprawie nie występują przyczyny uzasadniające stwierdzenie nieważności decyzji na podstawie art. 156 par. 1 Kpa.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Ministra Maria i Jerzy małżonkowie Ch. stwierdzają, że ich wystąpienie wynikało nie tylko z naruszenia prawa autorskiego, ale także i przede wszystkim z zagrożenia "interesu społecznego i społecznego prawa do życia w ładzie przestrzennym". Zdaniem skarżących, zlokalizowanie punktu kserograficznego stanowi "wyraźny dysonans" w stosunku do zaprojektowanej przez nich bryły przyległego budynku, wybudowanego wcześniej, co jest równoznaczne z naruszeniem art. 4 prawa budowlanego. Przy projektowaniu budynku punktu kserograficznego nie zapewniono właściwego układu funkcjonalnego zarówno samej przybudówki, jak i obydwu obiektów łącznie, co narusza art. 5 ust. 1 pkt 4 prawa budowlanego. Nastąpiło także przekroczenie określonych linii zabudowy, szczególnie od ul. K. Utrudni to pieszym korzystanie z chodnika na ruchliwej ulicy i może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego.
W odpowiedzi na skargę zawarty jest wniosek o oddalenie lub odrzucenie skargi oraz stwierdzenie, że nie występują przyczyny uzasadniające stwierdzenie nieważności decyzji. Podkreślono, że wpływ spornego obiektu na wygląd sąsiedniego budynku jest niewielki. Nie jest słuszny zarzut naruszenia właściwego układu funkcjonalnego i przekroczenia wymaganej odległości od dróg i ulic.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: