Brak jest podstawy prawnej do stwierdzenia przez organ naczelny nieważności zarówno orzeczenia organu I instancji jak i instancji odwoławczej.
Orzeczenie organu I instancji powinno być rozpoznane w trybie postępowania odwoławczego, które otworzyło się po stwierdzeniu nieważności decyzji organu odwoławczego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 7 marca 1995 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji wywłaszczeniowej
1/ uchylił zaskarżoną decyzję w części stwierdzającej nieważność orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. - Wydział Społeczno-Administracyjny z dnia 6 marca 1953 r.;
2/ w pozostałej części skargę oddalił.
Decyzją z dnia 7 marca 1995 r. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa po rozpoznaniu wniosku Marii K. o stwierdzenie nieważności:
1/ orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. - Wydział Społeczno-Administracyjny z dnia 6 marca 1953 r. orzekającej o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa zabudowanej nieruchomości położonej w K. u zbiegu ul. Karmelickiej i Batorego 25, składającej się z parcel: p. bud. 1k 229/4 o pow. 198,40 m2 i p. bud. I kat. 230 o pow. 888 m2;
2/ decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z dnia 26 sierpnia 1955 r. utrzymującej w mocy wymienione w pkt 1 orzeczenie - stwierdził nieważność wyżej wymienionego orzeczenia z dnia 6 marca 1953 r. i decyzji organu odwoławczego z dnia 26 sierpnia 1955 r.
Z uzasadnienia decyzji wynika, że orzeczeniem Prezydium WRN w K. z dnia 6 marca 1953 r., wydanym na podstawie art. 1, 2 pkt 1 lit. "f" i art. 4 dekretu z dnia 7 kwietnia 1948 r. o wywłaszczeniu majątków zajętych na cele użyteczności publicznej w okresie wojny 1939 -1945 /Dz.U. nr 20 poz. 138 ze zm./, wywłaszczono na rzecz Skarbu Państwa z przeznaczeniem na cele publiczne nieruchomość położoną w K. przy ul. Karmelickiej i Batorego 25. Stanowiła ona własność: Anatoli K., Marii K., Romualdy K. i Felicji H.
Odwoławcza Komisja Wywłaszczeniowa przy Prezydium WRN w K. utrzymała w mocy orzeczenie wywłaszczeniowe decyzją z dnia 26 sierpnia 1955 r. W 1966 r. ustalono odszkodowanie za nieruchomość w kwocie 156.551,29 zł.
Rozpoznając wniosek o stwierdzenie nieważności powyższych aktów: orzeczenia i decyzji, organ naczelny ustalił, że przed wojną przedmiotowa nieruchomość zabudowana była 3 piętrowym budynkiem mieszkalnym - czynszowym. W sierpniu 1942 r. nieruchomość została przejęta przez władze okupacyjne z przeznaczeniem na biura NSDAP. W tym charakterze budynek był zajmowany do dnia 18 stycznia 1945 r. i tego samego dnia został zajęty przez Milicję Obywatelską. Po wyzwoleniu właścicielki: Anatola, Maria i Romualda K. wróciły do budynku i także w nim zamieszkiwały. Pozostałe pomieszczenia wynajęły Komendzie Miasta MO na podstawie umowy najmu zawartej dnia 26 czerwca 1945 r.
Postanowieniem Sądu Grodzkiego w K. z dnia 14 stycznia 1947 r. II 4Co 1038/46 przywrócono właścicielom posiadane nieruchomości.
W dniu 20 listopada 1947 r. zawarto kolejną umowę najmu z Komendą Wojewódzką MO w K. z wyłączeniem pomieszczeń zajętych przez właścicielki K. Była to umowa terminowa od dnia 1 czerwca 1947 r. do dnia 31 maja 1950 r. W trakcie trwania tej umowy Zarząd Miejski w K. wydał decyzję z dnia 23 lutego 1948 r. na podstawie dekretu z dnia 21 grudnia 1945 r. o publicznej gospodarce lokalami i kontroli najmu /Dz.U. 1946 nr 4 poz. 27/, przydzielającą na rzecz Wojewódzkiej Komendy MO w K. zespół lokali w budynku przedmiotowym przy ul. Batorego 25 na cele mieszkalne i biurowe z wyłączeniem lokali zajętych przez właścicielki. Następnie na wniosek Komendanta MO w K. orzeczeniem z dnia 6 marca 1953 r. wywłaszczono przedmiotową nieruchomość na rzecz Skarbu Państwa z przeznaczeniem na cele użyteczności publicznej.