Jeżeli Trybunał Konstytucyjny nie dokonał oceny zgodności przepisów rozporządzenia naczelnego organu administracji państwowej z unormowaniem zawartym w ustawie wobec umorzenia postępowania na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /Dz.U. nr 22 poz. 98/, Naczelny Sąd Administracyjny jest obowiązany dokonać takiej oceny we własnym zakresie.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Włodzimierza W. na decyzję Głównego Inspektora Państwowej Inspekcji Radiowej z dnia 15 sierpnia 1986 r. w przedmiocie odmowy zezwolenia na posiadanie i używanie amatorskiej radiostacji krótkofalowej i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Okręgowego Inspektora Państwowej Inspekcji Radiowej, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Głównego Inspektora Państwowej Inspekcji Radiowej kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Decyzją z dnia 11 marca 1986 r. Okręgowy Inspektor Państwowej Inspekcji Radiowej odmówił Włodzimierzowi W. wydania zezwolenia na posiadania i używanie radiostacji amatorskiej, powołując jako podstawę rozstrzygnięcia rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 23 grudnia 1968 r. w sprawie zasad wydawania zezwoleń na zakładanie i używanie amatorskich i doświadczalnych urządzeń radiowych i warunków ich używania /Dz.U. 1969 nr 2 poz. 14/.
Decyzją z dnia 15 sierpnia 1986 nr A1M/400/3843/87 Główny Głównego Inspektora Państwowej Inspekcji Radiowej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, wskazując jako podstawę prawną rozstrzygnięcia przepisy rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 25 kwietnia 1986 r. w sprawie szczegółowych zasad wydawania zezwoleń na posiadanie, zakładanie i używanie amatorskich i doświadczalnych urządzeń radiowych, warunków ich używania oraz organów właściwych w tych sprawach /Dz.U. nr 19 poz. 99/. Poza przytoczeniem podstawy prawnej decyzje organów obu instancji nie zawierały uzasadnienia.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Włodzimierz W. wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji i przywrócenie mu zezwolenia na posiadanie i używanie amatorskiej radiostacji krótkofalowej. Z uzasadnienia skargi wynika, że z dniem 13 grudnia 1981 r. zawieszono skarżącemu posiadane od 1976 r. zezwolenie. Od 1983 r. ubiega się o cofnięcie zawieszenia. Spełnia wszelkie warunki, aby posiadać zezwolenie jako krótkofalowiec i obywatel. Skarżący stwierdza, że podstawą odmowy była negatywna opinia MSW, która jednak jest nieuzasadniona i krzywdząca, gdyż działalność skarżącego była zawsze zgodna z prawem.
W odpowiedzi na skargę podtrzymano stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji z wnioskiem o zwrócenie skargi stronie, gdyż skarga ma charakter pisma anonimowego, i z podkreśleniem, że decyzja odmowna znajduje uzasadnienie w poufnej opinii MSW z dnia 4 września 1986 r.
Rozpoznając skargę, Naczelny Sąd Administracyjny powziął wątpliwość co do zgodności regulacji zawartej w par. 12 ust. 2 powołanego w zaskarżonej decyzji ostatecznej rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 25 kwietnia 1986 r. z treścią unormowania zawartego w art. 107 par. 5 Kpa Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego zwrócił się do Trybunału Konstytucyjnego z przedstawionym przez Sąd pytaniem prawnym.
Postanowieniem z dnia 27 lipca 1988 r. Trybunał Konstytucyjny umorzył postępowanie. Umorzenie postępowania nastąpiło dlatego, że rozporządzeniem Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 27 czerwca 1988 r. /Dz.U. nr 22 poz. 162/ skreślony został przepis par. 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Łączności z 25 kwietnia 1986 r. w sprawie szczegółowych zasad wydawania zezwoleń na posiadanie, zakładanie i używanie amatorskich i doświadczalnych urządzeń radiowych, warunków ich używania oraz organów właściwych w tych sprawach /Dz.U. nr 19 poz. 99/, dopuszczający w okolicznościach w nim określonych zaniechanie obowiązku uzasadnienia decyzji odmownej. Obowiązujący zatem obecnie stan prawny wynika jedynie z generalnej regulacji zawartej w art. 107 par. 1 i 5 Kpa. Według tego przepisu zaś nie ma podstaw do zaniechania uzasadnienia zaskarżonej decyzji.