Przysługujące organom Państwowej Inspekcji Sanitarnej na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. 12 poz. 49/ prawo zgłoszenia sprzeciwu przeciwko działaniom wymienionym w tym przepisie, podejmowanym w sprawach indywidualnych, powinno być realizowane w formie decyzji administracyjnej.
stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; uchyla decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego (...) oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji w przedmiocie sprzeciwu w zakresie lokalizacji i modernizacji ubojni i masarni w S.
Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w G. decyzją z dnia 20 grudnia 1986 r. zgłosił sprzeciw przeciwko odbiorowi i uruchomieniu modernizowanego zakładu masarniczego w S., a w uzasadnieniu sprzeciwu podał, że projekt modernizacji nie uzyskał koniecznych opinii sanitarnych Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Szczecinie. Postanowieniem z dnia 29 stycznia 1987 r. Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w G. po zapoznaniu się z dokumentacją dotyczącą lokalizacji i modernizacji ubojni i masarni wydał opinię negatywną, podyktowaną tym, że w strefie ochronnej ubojni i masarni znajdują się budynki mieszkaniowe. W opinii podkreślono także, że w S. występują tereny depresyjne i w związku z tym odprowadzanie ścieków wymaga wnikliwej oceny.
Decyzją z dnia 12 maja 1987 r. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny dla woj. szczecińskiego utrzymał w mocy: 1/ sprzeciw Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w G. przeciwko odbiorowi i uruchomieniu modernizowanego zakładu masarniczego w S.; 2/ postanowienie Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w G. z dnia 29 stycznia 1987 r.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podano, że obiekt został rozbudowany o 100 procent powierzchni zabudowy oraz że nastąpiło to wbrew opinii sanitarnej Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Szczecinie z dnia 19 czerwca 1974 r. oraz bez zachowania wynikającej z obowiązujących wówczas przepisów 300-metrowej strefy ochronnej. Rozbudowa zakładu spowodowała praktycznie całkowite zajęcie terenu, mimo powiększenia działki od strony wschodniej o drogę dojazdową i przybliżyła uciążliwe obiekty do budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej. Usytuowanie bram wjazdowych do zakładu wykluczyło możliwość podziału obiektu na część czystą i brudną. Ubojnia żywca bez urządzenia wokół niej 300-metrowej strefy ochronnej będzie powodowała uciążliwość dla zamieszkującej w pobliżu ludności. Na przyległych do terenu zakładu działkach znajdują się budynki gospodarczo-hodowlane, które stanowią zagrożenie epidemiologiczne dla przetwórstwa spożywczego. Wielkość i kształt działki nie pozwalają na zachowanie bezpiecznych z sanitarnego punktu widzenia odległości między poszczególnymi pomieszczeniami produkcyjnymi, a urządzeniami podczyszczającymi ścieki.
Nadto podano, że dokumentacja, na podstawie której dokonana została rozbudowa, nie spełnia wymogów higieniczno-sanitarnych w zakresie dotyczącym pomieszczeń przeznaczonych dla pracowników, ilości pomieszczeń magazynowych, myjni pojemników transportowych, rozwiązań funkcyjnych pomieszczeń, oświetlenia i wentylacji. W odwołaniu od powyższej decyzji GS "Samopomoc Chłopska" przyznała, że przytoczona w uzasadnieniu decyzji argumentacja jest w pełni uzasadniona, jednakże względy społeczno-gospodarcze wymagają by mimo braku strefy ochronnej masarnia funkcjonowała.
Strona odwołująca się zapewniła, że wszystkie wymienione w decyzji uchybienia z wyjątkiem dotyczącego ustanowienia strefy ochronnej zostaną usunięte w terminie do 30 czerwca 1987 r. Decyzją z dnia 1 sierpnia 1987 r. Główny Inspektor Sanitarny utrzymał ww. decyzję w mocy. Z uzasadnienia decyzji Głównego Inspektora Sanitarnego wynika, że GS "Samopomoc Chłopska" w P. dokonała w latach 1986-1987 rozbudowy i modernizacji zakładu ubojni i masarni w S., wbrew negatywnym opiniom sanitarnym. Zmodernizowany zakład o wymiarach 30 m x 12 m powierzchni, przeznaczony początkowo tylko na ubojnię został rozszerzony o masarnię, co spowodowało zwiększenie powierzchni zabudowy o całe 100 procent. W zakładzie brak jest pomieszczeń higieniczno-sanitarnych dla pracowników zatrudnionych w części brudnej, brak podziału tych pomieszczeń z uwzględnieniem płci pracowników. Wejście z ubojni i jeliciarni do ustępów i pomieszczeń higieniczno-sanitarnych prowadzi przez halę rozbioru i wykrawalnię oraz warsztat produkcji masarskiej, warzelnię i wędzarnię. Brak możliwości podziału obiektu na część "czystą" i "brudną", brak możliwości urządzenia strefy ochronnej. Prowadzona działalność z uwagi na jej rodzaj /ubój i produkcję przetworów mięsnych/ oraz rozmiar jest uciążliwa dla otoczenia. W modernizowanej masarni brak jest myjni pojemników transportowych. Stan taki jest niezgodny z przepisami dotyczącymi produkcji żywności i może prowadzić do jej skażenia. Na powyższą decyzję Gminna Spółdzielnia "Samopomoc Chłopska" w P. wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarżąca wywodzi, iż wymóg 300-metrowej strefy ochronnej dotyczy nowych zakładów i strefa taka winna być przewidziana w ZTE inwestycji. Tymczasem zakład w P. istnieje od ponad 40 lat; jego modernizacja miała na celu poprawę warunków pracy oraz warunków sanitarno-higienicznych przy wykorzystaniu już istniejących obiektów. Zakończenie inwestycji zapewni pełną realizację zaleceń wynikających z decyzji i postanowień Państwowego Inspektora Sanitarnego w G. z wyjątkiem wymogu strefy ochronnej oraz oddzielnych sanitariatów dla uboju i masarni. Brak sanitariatów w ubojni nie spowoduje przechodzenia pracowników przez obiekty produkcyjne masarni, gdyż dostęp do sanitariatów istnieje także z innej strony. Ponadto podkreślono, że ubojnia będzie działać w te dni, w które nie działa masarnia, bowiem w określone dni tygodnia wszyscy pracownicy angażowani będą wyłącznie do uboju zaś w inne dni do rozbioru mięsa i produkcji masarniczej.