1. Wybudowanie obiektów na podstawie nieważnej decyzji - nie stanowi powstania nieodwracalnych skutków prawnych w rozumieniu art. 156 par. 1 Kpa.
2. Nieodwracalność skutków prawnych z art. 156 par. 2 Kpa należy rozpatrywać nie w sferze faktów a wyłącznie w płaszczyźnie obowiązującego prawa i środków prawnych jakimi posługuje się w swej działalności organ administracji.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Janiny i Edwarda małż. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 24 marca 1999 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę - oddala skargę.
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 24 marca 1999 r. (...) po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Wojewody P. z dnia 29 grudnia 1998 r. stwierdzającej nieważność decyzji Burmistrza Miasta i Gminy T. z dnia 8 czerwca 1990 r. o pozwoleniu na budowę zakładu stolarskiego na działce położonej w T. przy ul. Ś. 30, na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że Wojewoda P. stwierdził nieważność na podstawie art. 156 par. 1 Kpa opisanej wyżej decyzji Burmistrza Miasta i Gminy T. stanowiącej pozwolenie na budowę zakładu stolarskiego inwestorom małż. Strojnym. Wojewoda stwierdził, że istnieją dwie decyzje wydane w tej samej dacie i o tym samym numerze na rzecz tego samego inwestora. Różnica między nimi polega na tym, że decyzja pozostająca w aktach administracyjnych zawiera pozwolenie na budowę zakładu stolarskiego z budynkiem socjalnym, zaś decyzja którą doręczono inwestorowi stanowi o pozwoleniu na budowę zakładu stolarskiego, magazynu, suszarni typowej W-147, kotłowi, wiaty i budynku socjalnego. Ponadto posiada istotne różnice dotyczące nałożonych obowiązków. W sprawie tej prowadzone było postępowanie wyjaśniające przez Prokuraturę Rejonową w T., które zostało umorzone postanowieniem z dnia 30 stycznia 1998 r. w sprawie (...).
Ponadto Wojewoda P. uznał, że pozwolenie na budowę przedmiotowego zakładu stolarskiego wydane zostało z rażącym naruszeniem prawa, wbrew ustaleniom planu zagospodarowania przestrzennego.
Zgodnie z ustaleniami miejscowego ogólnego planu zagospodarowania przestrzennego miasta T. uchwalonego przez Radę Narodową Miasta i Gminy T. z dnia 20 marca 84 r. obowiązującego do dnia 27 października 1994 r. teren oznaczony symbolem B8 M.N. na którym został zlokalizowany przedmiotowy zakład stolarski przeznaczony był pod budownictwo mieszkaniowe.
Wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę zakładu stolarskiego sprzecznej z planem zagospodarowania przestrzennego stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniające stwierdzenie nieważności tej decyzji.
Decyzja o pozwoleniu na budowę mimo wymogu art. 36 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. nie została poprzedzona wydaniem decyzji o lokalizacji inwestycji. Ponadto decyzja ta została podpisana z upoważnienia p.o. Burmistrza Miasta i Gminy T. przez pracownika T., który wcześniej wykonał całą dokumentację techniczną obiektów - a tym samym podlegał wyłączeniu w trybie art. 24 par. 1 Kpa postępowania administracyjnego.
Organ odwoławczy podzielił ocenne stanowisko Wojewody P. i uznał, że zachodzą uzasadnione przesłanki stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa w myśl art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.
W skardze złożonej na powyższą decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego do sądu inwestorzy Janina i Edward S. domagali się uchylenia zaskarżonej decyzji oraz decyzji utrzymanej nią w mocy Wojewody P. z dnia 29 grudnia 1998 r.