Decyzja zezwalająca na niezwłoczne zajęcie nieruchomości /art. 71 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz. U. 1989 nr 14 poz. 74/ musi być poprzedzona postępowaniem o jej wywłaszczenie tak zaawansowanym, aby co najmniej nie ulegało wątpliwości, iż wszczynający postępowanie o wywłaszczenie ma nie tylko formalny, lecz i materialny przymiot strony, to znaczy że jego interes prawny do wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego ma podstawy w prawie materialnym.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Zakładów Energetycznych w W. na decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta W. z dnia 22 czerwca 1989 r. w przedmiocie oddalenia wniosku o udzielenie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości.
Kierownik Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Dzielnicowego w W. decyzją z dnia 23 marca 1989 r., powołując się na art. 71 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/, zezwolił Zakładom Energetycznym w W. na niezwłoczne zajęcie nieruchomości o powierzchni 159 m2, stanowiącej własność Władysława i Władysławy małżonków K. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji teren o powierzchni 5.964 m2 został przeznaczony pod budowę drogi dojazdowej do stacji elektroenergetycznej i Zakład Energetyczny wnioskiem z dnia 6 lutego 1989 r. wystąpił o wywłaszczenie tej nieruchomości.
Uwzględniając odwołanie Władysława i Władysławy małżonków K., Dyrektor Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta W. decyzją nr G.3.2./8211/631/28/89/TK z dnia 22 czerwca 1989 r. uchylił zakwestionowaną decyzję i oddalił wniosek. W uzasadnieniu podał, że do czasu rozstrzygania tej sprawy nie zostało wszczęte postępowanie wywłaszczeniowe w odniesieniu do spornej działki, przeznaczonej pod budowę drogi. Natychmiastowego zajęcia nieruchomości nie uzasadniają także szczególne względy w aspekcie zagrożenia interesu społecznego. W rozpatrywanej sprawie żaden z dwóch warunków wymienionych w art. 71 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ nie został spełniony, gdyż wniosek o wywłaszczenie nieruchomości nosi datę 23 marca 1989 r., a wniosek o zezwolenie na niezwłoczne zajęcie nieruchomości datę 20 marca 1989 r. Po wtóre, we wniosku o udzielenie zgody na niezwłoczne zajęcie nieruchomości nie wskazano żadnych względów szczególnych ani zagrożenia interesu społecznego, przy czym pojęcia te zostały wyczerpująco zinterpretowane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 1988 r. IV SA 753/87. Wystąpienie przesłanek przewidzianych w art. 71 wymienionej ustawy nie zostało też wykazane w decyzji organu I instancji.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Zakład Energetyczny w W., zarzucając organowi odwoławczemu naruszenie przepisów art. 61 par. 1 i 3 Kpa oraz art. 71 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji. W szczególności zarzucił, że stosowne żądanie w sprawie wywłaszczenia nieruchomości objęte decyzją i zezwolenia na natychmiastowe jej zajęcie zostało złożone terenowemu organowi administracji państwowej już w dniu 26 października 1988 r. i w tym dniu zostało wszczęte postępowanie wywłaszczeniowe. Wobec tego decyzja o zezwoleniu na natychmiastowe zajęcie nieruchomości z dnia 23 marca 1989 r. została wydana w prawnie zakreślonym terminie, to jest po wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego. Szczególne względy zaś i poważne zagrożenie interesu społecznego, jakie może spowodować dalsza zwłoka w zajęciu nieruchomości, znane były organowi administracji stopnia podstawowego najpóźniej od lipca 1988 r. Bez trudu mógł się z nimi zapoznać również organ odwoławczy. Zwłoka w objęciu przez zakład spornej nieruchomości wynika wyłącznie z opieszałości działania organów administracji, notorycznie nie przestrzegających terminów określonych przepisami art. 35 Kpa.