Zezwolenie na wycięcie drzew oraz wymierzenie opłaty za usuwanie drzew nie stanowią materii, którą organ mógłby - nawet na wniosek strony - rozstrzygnąć ustnie z adnotacją w aktach sprawy, rezygnując z wydania decyzji na piśmie.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Zakładu Energetycznego w S.-K. na decyzję Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 11 kwietnia 1987 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za wycięcie drzew bez zezwolenia.
Minister Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych, po rozpatrzeniu odwołania Zakładu Energetycznego w S.-K. od decyzji Dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędu Wojewódzkiego w K. z dnia 27 stycznia 1987 r., wymierzającej karę pieniężną w wysokości 628.440 zł za wycięcie bez zezwolenia trzech drzew rosnących przy ul. K. w P., odwołania nie uwzględnił i decyzją z dnia 11 kwietnia 1987 r. nr PZ.gr 4091-7/87 decyzję też utrzymał w mocy.
Minister Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych stwierdził w uzasadnieniu swej decyzji, że bezsporny w sprawie jest fakt wycięcia przez odwołującego się trzech drzew w P. podczas budowy linii energetycznej, bez uzyskania zgody terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego. Takie postępowanie strony jest naruszeniem art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6/ i nakłada na organ administracji państwowej stopnia wojewódzkiego obowiązek wymierzenia odpowiedniej kary jednostce organizacyjnej winnej bezprawnego usunięcia drzew. Argumenty podniesione w odwołaniu nie uzasadniają zmiany zaskarżonej decyzji. Fakt uzgodnienia z Naczelnikiem Gminy P. zmiany trasy linii energetycznej nie stanowił wyrażenia zgody na wycięcie drzew.
Zakład Energetyczny w S.-K. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Ministra, wnosząc o jej uchylenie. W uzasadnieniu skargi Zakład podał, że - będąc w dobrej wierze - uznał pisemną zgodę Naczelnika Gminy na zmianę trasy budowlanej linii energetycznej w P. za zgodę na wycięcie drzew. Naczelnik Gminy bowiem jest organem właściwym do wyrażenia takiej zgody, a ustawa o ochronie i kształtowaniu środowiska nie wymaga specjalnej formy zezwolenia. Zgoda na wycięcie drzew wyrażona przez Naczelnika Gminy, a nawet sugerowanie przez niego takiego rozwiązania, jest - zdaniem skarżącego - zezwoleniem, o którym mówi art. 48 ust. 2 tej ustawy. Wycięcie drzew było nieodzowne, a oprócz tego chodziło o szybkie zakończenie modernizacji linii energetycznych. została uzgodniona z Naczelnikiem Gminy i potwierdzona jego wpisem w dokumentacji technicznej, przy uwzględnieniu, że została ona dokonana na prośbę Naczelnika Gminy w celu lepszego oświetlenia drogi prowadzącej do szkoły, skarżący wniósł o uwzględnienie skargi. Podał także, iż w wyniku tej zmiany zmniejszyły się niezbędne przy budowie linii straty drzewostanu, gdyż zamiast wycięcia drzew o większej wartości gatunkowej /orzechów, lip/ wycięta została tylko jedna lipa i dwie akacje.
Minister Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podając argumenty jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Ponadto podkreślił, że na usunięcie drzew wymagana jest wyraźna zgoda organu administracji państwowej. Zgody takiej nie można domniemywać, jest ona bowiem powiązana z obowiązkiem wniesienia stosownej opłaty, ustalonej przez organ udzielający zgody. Brak takiej zgody zobowiązuje organ stopnia wojewódzkiego do nałożenia - przewidzianej przez art. 110 omawianej ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska - kary pieniężnej. Przyjmując za prawdziwy fakt, że zmiana przebiegu linii energetycznej spowodowała zmniejszenie strat w drzewostanie, Minister mimo to stwierdził, że okoliczność ta "nie może być argumentem dyskwalifikującym decyzję nakładającą karę pieniężną za wycięcie innych drzew, choćby w mniejszej ich ilości".