Artykuł 10 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./, podobnie jak art. 66 ust. 1 obowiązującej obecnie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./, pozwalają na stwierdzenie, że pojęcie kosztów wybudowania nowych zabudowań obejmuje rzeczywiste koszty budowy z uwzględnieniem normalnego - w danych warunkach - czasu jej trwania i kształtujących się w tym czasie cen materiałów budowlanych oraz innych wydatków związanych z budową /kosztów robocizny, transportu materiałów budowlanych itp./.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Łucji i Hubetra małżonków K. na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 29 lutego 1988 r. w przedmiocie ustalenia kosztów wybudowania nowych zabudowań i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w O., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżących.
Decyzją z dnia 30 września 1986 r. Dyrektor Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w O. odmówił wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną wydaną z upoważnienia Wojewody O. z dnia 21 maja 1984 r. Uzasadnienie tej decyzji zawiera stwierdzenie, że decyzją z dnia 21 maja 1984 r. została wywłaszczona nieruchomość stanowiąca gospodarstwo rolne o powierzchni 0,5 ha, położona w L. T., stanowiąca współwłasność Herberta i Łucji małżonków K. Wnioskodawca wywłaszczenia został zobowiązany do poniesienia kosztów wybudowania nowych zabudowań; koszty te powinny być niższe od kosztów przeniesienia zabudowań wywłaszczonych. Pismem z dnia 28 lipca 1986 r. małżonkowie K. wnieśli o skorygowanie punktu 4 decyzji z dnia 21 maja 1984 r., dotyczącego kosztów przeniesienia zabudowań. Zarzucali, że w kosztorysie pominięto szereg prac budowlanych, a do tego wnioskodawca wywłaszczenia z rocznym opóźnieniem przekazał kwoty przeznaczone na koszty przeniesienia zabudowań, co spowodowało podrożenie kosztów budowy nowych zabudowań, trudności w nabyciu materiałów i wydłużenie czasu budowy. Zarzuty te, zdaniem organu stopnia wojewódzkiego, nie są uzasadnione. Wszystkie koszty związane z przeniesieniem zabudowań zostały uwzględnione w kosztorysie, łącznie z przyłączami elektrycznymi i wodociągowymi. Ustalono, że byli właściciele realizują nowe zabudowania w większych rozmiarach i wyższym standardzie od zabudowań znajdujących się na wywłaszczonej nieruchomości. Roszczenia dotyczące nieterminowej wpłaty kosztów budowy natomiast mogą być dochodzone bezpośrednio od wnioskodawcy wywłaszczenia. Zwłoka w wypłacie nastąpiła zresztą z powodu wielokrotnego odraczania przez byłych właścicieli przyjęcia należnej kwoty. W konkluzji uzasadnienia zawarty jest wniosek o braku podstawy do wznowienia postępowania.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z dnia 29 lutego 1988 r. utrzymał w mocy decyzję organu stopnia wojewódzkiego w postępowaniu odwoławczym. Zdaniem Ministra, nie jest obecnie dopuszczalne ustalenie kosztów budowy na podstawie przedstawionych przez małżonków K. rachunków. Nie wystąpili oni z wnioskiem o odpłatne dostarczenie odpowiednich pomieszczeń na czas budowy w celu uzyskania materiałów z rozbiórki, lecz zajmowali nieodpłatnie wywłaszczoną nieruchomość. Mieli oni także możliwość zapoznania się z operatami szacunkowymi biegłych.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego małżonkowie K. wnoszą o uchylenie decyzji organów obu instancji i zobowiązanie wnioskodawcy wywłaszczenia do poniesionych rzeczywistych kosztów przeniesienia budynków. Skarżący zarzucają, że pkt 4 decyzji z dnia 21 maja 1984 r. powinien być zmieniony na podstawie przepisów o wznowieniu postępowania lub stwierdzenia nieważności, gdyż należało przewidzieć, iż koszty przeniesienia budynków mogą się zmienić. Należało także na wnioskodawcę wywłaszczenia nałożyć obowiązek udostępnienia budynków zastępczych na okres budowy nowych budynków w celu wykorzystania materiałów z rozbiórki budynków znajdujących się na wywłaszczonej nieruchomości. Skarżący wyjaśniają, że koszty przeniesienia zabudowań ustalono w decyzji z dnia 21 maja 1984 r. na 3.033.222 zł. Jako rolnicy, nie mieli doświadczenia w ocenie, że będzie to kwota znacznie niższa od rzeczywistych kosztów budowy. Ustalenie kosztów przeniesienia budynków powinno nastąpić na podstawie cen notowanych w okresie budowy, a nie w okresie poprzedzającym wydanie decyzji o wywłaszczeniu. Skarżący zarzucają ponadto, że w operacie szacunkowym zawyżono możliwość wykorzystania materiałów z rozbiórki. Nie można było na przykład wykorzystać stolarki okiennej i drzwiowej, gdyż do obecnie wznoszonych budynków stolarka ta jest nieprzydatna.