Samowolne wykonanie ogrodzenia ogólnodostępnego terenu osiedla mieszkaniowego, z przeznaczeniem na parking dla samochodów tylko niektórych mieszkańców osiedla, i wyłączenie wskutek tego możliwości korzystania z tego terenu przez innych mieszkańców stanowi niedopuszczalne pogorszenie warunków użytkowych w rozumieniu art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargi Waldemara R., Teresy G., Stefana B., Zbigniewa M., Henryka N. na decyzję Wojewody W-kiego z dnia 26 kwietnia 1991 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki ogrodzenia parkingu.
Decyzją z dnia 4 marca 1991 r. Burmistrz Dzielnicy w W. nakazał przymusową rozbiórkę ogrodzenia trwałego, wykonanego z siatki metalowej przymocowanej do słupów metalowych, na terenie położonym w W. przy ul. G. pomiędzy budynkami nr 7 a 9/11, w terminie do dnia 31 marca 1991 r. W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że teren został ogrodzony w celu zorganizowania parkingu, przez co uniemożliwiono dojazd pojazdów służb miejskich. Ogrodzenie wykonano samowolnie.
W postępowaniu wszczętym wskutek odwołania Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "T." Wojewoda W-ki decyzją z dnia 26 kwietnia 1991 r. nr 347/91 utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy stwierdził w uzasadnieniu swojej decyzji, że na terenie należącym do Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "T." został samowolnie ogrodzony i zamknięty bramą ogólnodostępny "zatoka-parking", położony pomiędzy budynkami nr 7 a 9/11. Było to miejsce parkowania pojazdów, służące także jako dojazd służb miejskich oraz ciężkiego sprzętu i straży pożarnych do wszystkich budynków mieszkalnych usytuowanych wewnątrz osiedla. Pod nawierzchnią parkingu znajduje się kabel energetyczny, w związku z czym Zakład Energetyczny nie wyraził zgody na zorganizowanie tam parkingu zamkniętego /pismo z dnia 21 stycznia 1991 r./. Wykonanie ogrodzenia i bramy uniemożliwiło prawidłowe i równoprawne korzystanie z parkingu przez wszystkich mieszkańców osiedla oraz jest niezgodne z par. 19 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Komitet Parkingowy w osobach: Waldemara R., Teresy G., Stefana B., Zbigniewa M., Henryka N. stwierdza, że uzyskano zgodę Zakładu Energetycznego oraz ustną wstępną zgodę Miejskiego Przedsiębiorstwa Robót Ogrodniczych na ogrodzenie parkingu. Stan zieleni nie został naruszony, a parking funkcjonuje od 23 lat. Po zgromadzeniu dokumentacji Komitet zamierza wystąpić do organu budowlanego o wyrażenie zgody na wykonanie ogrodzenia. Przy budowie innych społecznych parkingów nie była potrzebna zgoda tego organu na wykonanie ogrodzenia. Spółdzielnia nie sprzeciwiała się temu, a nawet wyraziła zgodę, wnosząc odwołanie. Jest to typowy parking osiedlowy, a przejazd służb miejskich, zwłaszcza sprzętu ciężkiego, nie był przez ten parking możliwy. Ogrodzenie parkingu wprawdzie uniemożliwia korzystanie z niego przez wszystkich mieszkańców, dotyczy to jednak wszystkich zamkniętych parkingów w osiedlach. Nie ma tu przy tym zastosowania powołany w zaskarżonej decyzji par. 19 rozporządzenia z dnia 20 lutego 1975 r. Ogrodzenie parkingu zostało wykonane bez uszczerbku dla chodnika, zabezpieczono drzewa przed zniszczeniem, nie naruszono przepisów sanitarnych. Teren został uprzątnięty, oznakowany, jest możliwe parkowanie 40 samochodów, a poprzednio mieściło się tylko 15-20. Postawienie siatki wzdłuż chodnika przywróciło jego funkcję, podczas gdy poprzednio samochody wjeżdżały na chodnik.