Budownictwo, nadzór architektoniczno-budowlany i specjalistyczny, ochrona przeciwpożarowa, Budowlane prawo, Administracyjne postępowanie
Tezy

1. Przepis art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ podobnie jak przepis art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ umożliwia przerzucenie przez organ obowiązku przedstawienia stosownego materiału dowodowego /w niniejszej sprawie ekspertyzy technicznej/ na stronę. Jak to jednak zostało przyjęte w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, na tle stosowania art. 56 ust. 1 Prawa budowlanego z 1974 r. organ może zażądać przedstawienia technicznej ekspertyzy postanowieniem wydanym w toku postępowania dowodowego a nie decyzją administracyjną, której istotą jest zasadniczo rozstrzygnięcie sprawy w znaczeniu materialnoprawnym.

2. Wadliwe jest orzeczenie o nałożeniu obowiązku przedłożenia ekspertyzy stanu technicznego budynku decyzją administracyjną i jednoczesne zobowiązanie do wykonania określonych robót budowlanych, tj. przed przeprowadzeniem postępowania dowodowego w postaci ekspertyzy umożliwiającej ustalenie, w jakim zakresie roboty mogą być wykonane bez wykwaterowania lokatorów, a jakie roboty można wykonać w budynku zamieszkałym.

Uzasadnienie strona 1/3

Marian i Anna D. wnieśli do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na decyzji Wojewody z dnia 29 lutego 1996 r. utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 15 listopada 1995 r. zobowiązującą właścicieli posesji przy ul. K. w P. do przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego budynku sporządzonej przez rzeczoznawcę budowlanego z listy I.T.B. lub N.O.T. oraz zastosowania niezbędnych środków zabezpieczających w celu usunięcia niebezpieczeństwa dla ludzi i mienia.

Decyzja organu I instancji została wydana na podstawie przepisów art. 61, art. 62 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 3, art. 56, 69, 70, 71 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/. W uzasadnieniu tej decyzji podano, co następuje:

Wyrokiem IV SA 1118/94 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił decyzję z dnia 11.04.1994 r. zobowiązującą Mariana D. do usunięcia nieodpowiedniego stanu technicznego budynku przy ul. K. w P.

Urząd Wojewódzki, Wydział Nadzoru Architektoniczno-Budowlanego wydał postanowienie z dnia 31.10.1995 r. wyznaczające organowi pierwszej instancji termin wydania decyzji administracyjnej w przedmiocie usunięcia nieodpowiedniego stanu technicznego przedmiotowego budynku do dnia 30.11.1995 r. W dniu 2.10.1995 r. podczas kolejnej wizji lokalnej stwierdzono: balkon na pierwszym piętrze łączący korytarz i klatkę schodową z lokalem nr 8 jest w stanie katastrofalnym i grozi zawaleniem, ściany klatki schodowej i mieszkań nr 7, 8, silnie zawilgocone i zagrzybione, sufit klatki schodowej silnie zawilgocony z pleśnią, widoczne fragmenty zmurszałych i zawilgoconych belek stropu poddasza, w korytarzach klatki schodowej odsłonięte, niezaizolowane przewody instalacji elektrycznej, stanowiące zagrożenie dla mieszkańców, w lokalu nr 1 dziury w silnie zagrzybionej i ugiętej podsufitce, lokal w stanie katastrofalnym. Na strychu stwierdzono: duże fragmenty więźby grożą zawaleniem, duże ugięcia więźby i deskowania, dziury w pokryciu dachu i w deskowaniu. Więźba kwalifikuje się do generalnego remontu. Obecne korzystanie ze strychu stanowi zagrożenie dla mieszkańców.

Wojewoda po rozpatrzeniu odwołania Anny i Mariana D. od ww. decyzji utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, stwierdzając w uzasadnieniu, co następuje:

Na podstawie oględzin budynku i skarg lokatorów, organ I instancji stwierdził zły stan techniczny budynku kwalifikujący go do natychmiastowego remontu. Decyzją w dniu 11.04.1994 r. Prezydent Miasta P. zobowiązał właściciela budynku do natychmiastowego wykonania wymiany zniszczonych fragmentów więźby dachu, całego odeskowania i pokrycia dachu, zabezpieczenia gzymsów, skucia odpadających tynków i wypełnienia ubytków, naprawy obróbek blacharskich, remontu stropu nad lokalem nr 1, remontu zabezpieczającego balkon przechodni, wymiany zmurszałych elementów drewnianych przy oknie w klatce schodowej.

Decyzją z dnia 8.06.1994 r. ww. decyzja została utrzymana w mocy przez organ II instancji.

Strona 1/3