Samo wystąpienie strony z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu nie stanowi jeszcze podstawy do zawieszenia postępowania w sprawie nieważności decyzji o karach pieniężnych dobowych oraz łącznych wymierzonych za przekroczenie dopuszczalnego hałasu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Fabryki Maszyn "G." S.A. w G. na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 8 grudnia 1999 r. (...) w przedmiocie zawieszenia postępowania - skargę oddala.
Główny Inspektor Ochrony Środowiska postanowieniem z 11 października 1999 r. odmówił zawieszenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w N.-S. z 30 listopada 1993 r., 16 grudnia 1993 r., 27 grudnia 1995 r. o karze dobowej oraz decyzji z 22 lutego 1995 r., 15 lutego 1996 r., 10 lutego 1997 r. i 5 maja 1999 r. o karze łącznej do czasu rozpatrzenia sprawy nieważności decyzji określającej dopuszczalny poziom hałasu przenikającego do środowiska.
W uzasadnieniu organ stwierdził, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. Zagadnienie wstępne czyli ustalenie dopuszczalnego poziomu hałasu przenikającego do środowiska zostało przesądzone ostateczną decyzją Wojewody N. z 24 czerwca 1992 r. i utrzymaną w mocy decyzją Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z 20 maja 1993 r.
Zatem wystąpienie strony o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody N. o dopuszczalnym poziomie hałasu nie stanowi przesłanki do zawieszenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o karze pieniężnej dobowej i łącznej wymierzonych za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu przenikającego do środowiska.
Po rozpoznaniu wniosku Fabryki Maszyn "G." SA o ponowne rozpatrzenie sprawy Główny Inspektor Ochrony Środowiska postanowieniem z 8 grudnia 1999 r. utrzymał w mocy swoje postanowienie z 11 października 1999 r. i podtrzymał stanowisko w nim zawarte.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Fabryka Maszyn "G." SA w G. podtrzymała swoje stanowisko, że skierowanie wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji określającej dopuszczalny poziom hałasu przenikającego do środowiska, skierowanej do strony skarżącej ma charakter zagadnienia wstępnego od którego zależy byt prawny decyzji określających kary dobowe oraz kary łączne.
W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Ochrony Środowiska wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje stanowisko oraz motywy zawarte w zaskarżonej decyzji. Organ powołał się na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 listopada 1996 r. I SA/Kr 519/96 określające zagadnienie wstępne z art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa jako dotyczące sytuacji, kiedy rozstrzygnięcie merytoryczne sprawy będącej przedmiotem postępowania uzależnione jest od wcześniejszego zagadnienia materialnoprawnego, które z istoty swej należy do kompetencji innego organu administracji lub Sądu i nie było wcześniej prawomocnie przesądzone.
W niniejszej sprawie zagadnienie wstępne, czyli dopuszczalny poziom hałasu zostało przesądzone ostateczną decyzją Wojewody N. z 24 czerwca 1992 r. i utrzymaną w mocy przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z 20 maja 1993 r.
Zatem wystąpienie strony z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu nie stanowi przesłanki do zawieszenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu kar pieniężnych dobowych i łącznych. Nadto Główny Inspektor Ochrony Środowiska nadesłał decyzję Ministra Środowiska z 29 stycznia 2001 r. o odmowie stwierdzenia nieważność decyzji Wojewody N. z 24 czerwca 1992 r. określającej dopuszczalny poziom hałasu.