Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Z. Flasińska Sędziowie WSA M. Małaszewska - Litwiniec NSA Z. Niewiadomski ( spr.) Protokolant A. Dobrowolski po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi M. i J. M. oraz Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]" w G. na postanowienie Głównego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia [...] stycznia 2002 r. Nr [...] w przedmiocie uzgodnienia warunków zabudowy i zagospodarowania ternu dla stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...] 1. uchyla zaskarżone postanowienie i utrzymane nim w mocy postanowienie organu pierwszej instancji, 2. zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku, 3. zasądza od Głównego Inspektora Sanitarnego na rzecz M. i J. M. kwoty 10 (dziesięć ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Postanowieniem z dnia [...] listopada 200lr. [...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny w G. uzgodnił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji pn. "Budowa Stacji Bazowej telefonii komórkowej sieci [...]" nr [...] zlokalizowanej na dachu budynku [...] Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej przy ul. [...] w G.
Po rozpatrzeniu zażalenia Spółdzielni Mieszkaniowej " [...]" w G., kwestionującej lokalizację przedmiotowej inwestycji w osiedlu mieszkaniowym i brak możliwości zabudowy wysokiej na wolnych terenach w konsekwencji lokalizacji inwestycji, Główny Inspektor Sanitarny postanowieniem z dnia [...] stycznia 2002 r. utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy. W uzasadnieniu organ odwołujący uznał sporną inwestycję za typową stację bazową lokalizowaną na istniejących obiektach. Podkreślił, iż rozstrzygnięcie oparte zostało m.in. o "Raport oddziaływania na środowisko Stacji Bazowej[...] G. ul. [...]", opracowany w lutym 2001 r. przez biegłego z listy Wojewody, z którego wynika że pola elektromagnetyczne o wartościach przekraczających wartość dopuszczalną gęstości mocy 0,1 W/m2 wytwarzane przez anteny nadawcze projektowanej stacji wystąpią w wolnej przestrzeni, w miejscach niedostępnych dla ludzi. Z kolei na powierzchni ziemi i na elewacji najbliższych zabudowań ze względu na przekraczającą 40 m ich odległość od stacji bazowej gęstość strumienia pola elektromagnetycznego zbliżona jest do wartości tła pola elektromagnetycznego dla terenów zabudowanych.
Skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższe rozstrzygniecie Głównego Inspektora Sanitarnego wnieśli M. i J. M. oraz Spółdzielnia Mieszkaniowa "[...]". M. i J. M. zarzucili organom orzekającym w sprawie iż oparły się na raporcie oddziaływania inwestycji na środowisko, które nie uwzględnia negatywnego oddziaływania spornej stacji na ich działkę położoną w sąsiedztwie miejsca zamierzonej lokalizacji, a nadto zwrócili uwagę, iż z zamiaru udostępnienia budynku wycofało się [...] Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej. Z kolei Spółdzielnia Mieszkaniowa "[...]" zarzuciła skarżącemu postanowieniu naruszenie ustaleń Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dzielnicy [...] z dnia [...] marca 1991 r. oraz ogólnie brak wyjaśnienia wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności.
W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Sanitarny wniósł o ich oddalenie z uzasadnieniem jak w zaskarżonym postanowieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, właściwy w sprawie w związku z reformą sądownictwa administracyjnego, zważył co następuje
Skargi są zasadne. Ma racje skarżąca Spółdzielnia, która zarzuca, iż rozstrzygnięcie w sprawie zapadło przedwcześnie bez wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy. Mają tez racje skarżący M. i J. M., kiedy stawiają choć mniej wyraźnie - ten sam zarzut. Rozstrzygnięcie w sprawie podjęte zostało bowiem bez szerszego odniesienia się organów uzgadniających warunki zabudowy i zagospodarowania terenu spornej inwestycji do istniejącej zabudowy. Sam fakt powołania się na ogólne w tej mierze ustalenia Raportu oddziaływania na środowisko przedmiotowej stacji bazowej, to za mało, aby uznać iż organy ochrony sanitarnej oceniły istniejący stan rzeczy stosownie do wymagań art.77 § 1 kpa i co również ważne, że uzasadniły podjęte rozstrzygniecie w sposób wymagany regulacją art. 107 § 1 kpa, a więc w sposób przekonywujący i zgodny z zasadami wyrażonymi w art. 7-9 i 11 kpa. Jest niewątpliwie różnica między terenem zabudowanym i zamieszkałym, a terenem takiej zabudowy pozbawionym. Skoro skarżąca Spółdzielnia już w zażaleniu, podniosła, że projektowana Stacja ma się znaleźć w środku osiedla mieszkaniowego, a jej lokalizacja uniemożliwi realizację wysokich budynków na terenie należącym do Spółdzielni, to obowiązkiem organu odwoławczego było odnieść się do tej kwestii, a nie poprzestać na typowym, wręcz blankietowym uzasadnieniu, że pola elektromagnetyczne o wartościach przekraczających wartość dopuszczalną wystąpią w wolnej przestrzeni w miejscach niedostępnych dla ludzi.
Nie bez znaczenia dla niniejszego wyroku sądowego był także fakt, że w materiałach sprawy brak jest uwierzytelnionego wyrysu i wypisu z obowiązującego w dacie orzekania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a zawarte w aktach sprawy informacje o jego ustaleniach na obszarze lokalizacji zamierzonej inwestycji nie są w pełni zgodne ze sobą. Co prawda zadaniem organów uzgadniających warunki zabudowy nie jest ocena zgodności zamierzonej inwestycji z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ( kompetencja ta pozostaje we właściwości wójta, burmistrza czy prezydenta miasta ) ale organy uzgadniające warunki zabudowy i zagospodarowania temu dla określonej inwestycji winny to czynić na tym etapie postępowania inwestycyjnego w granicach obowiązującego planu, a jeżeli tak to nie budzące wątpliwości ustalenie treści planu dla obszaru zamierzonej inwestycji jest konieczne.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji, z mocy art. 145 § 1 pkt. Hit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270). O niewykonaniu wyroku do czasu jego uprawomocnienia się orzeczono na podstawie art. 152, a kosztach postępowania na podstawie art. 200 tej ustawy.