Skarga Ireny i Ryszarda małżonków S. na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także
Tezy

Dopuszczalny jest wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnych /art. 156 par. 1 Kpa/, w stosunku do których nastąpiło wznowienie postępowania /art. 145 par. 1 Kpa/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Ireny i Ryszarda małżonków S. na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 28 lutego 1990 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa kwotę sześć tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżących.

Uzasadnienie strona 1/2

Pełnomocnik Ireny i Ryszarda małżonków S., powołując się na art. 156 par. 1 pkt 2 i 7 Kpa, wniósł o stwierdzenie nieważności czterech decyzji z dnia 21 stycznia 1988 r., wydanych przez Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miejskiego w S.G. i zezwalających Markowi B., Romanowi O., Franciszkowi P. i Januszowi S. na budowę boksów garażowych. W uzasadnieniu tego wniosku wskazał, że naruszenie prawa polega na tym, iż garaże zostały zlokalizowane w odległości mniejszej niż wymagana od budynków mieszkalnych; garaże te pozbawiają mieszkańców możliwości wypoczynku przed budynkami, korzystania z trzepaków, zagrażają bezpieczeństwu mieszkańców. Pozytywna opinia co do zlokalizowania garaży została wydana nie przez komitet osiedlowy, lecz jedynie jednoosobowo przez przewodniczącego komitetu. Wnioskodawcy bez swojej winy nie brali udziału w postępowaniu dotyczącym pozwolenia na budowę.

Rozpoznając ten wniosek, Główny Geodeta Wojewódzki w G. decyzją z dnia 5 października 1989 r. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie pozwolenia na budowę garaży. W uzasadnieniu swego stanowiska organ ten stwierdził, iż w sprawie pozwolenia na budowę garaży zostało wznowione postępowanie ze względu na niebranie udziału przez małżonków S. w postępowaniu o pozwolenie na budowę. Postępowanie to zostało zawieszone, ponieważ przed sądem powszechnym toczy się postępowanie o ustanowienie drogi koniecznej do działki, na której zostały zlokalizowane garaże. Odmawiając wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę, organ administracji uznał, że nie może być ona wszczęta, ponieważ nie zostało zakończone wznowione postępowanie o pozwolenie na budowę garaży.

Rozpoznając odwołanie małżonków S. od powyższej decyzji, Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z dnia 28 lutego 1990 r. Nr UA/P1/053/K/1004/98 utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy, stwierdzając w uzasadnieniu, iż postępowaniem z dnia 8 kwietnia 1988 r. zostało wznowione postępowanie w przedmiocie pozwolenia na budowę. Powinno ono być zakończone odpowiednią decyzją wydaną w trybie art. 151 Kpa po rozpatrzeniu wszystkich zarzutów małżonków S. Wobec tego rozpatrywanie obecnie sprawy w trybie art. 156 Kpa jest przedwczesne.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Irena i Ryszard małżonkowie S. kwestionują powyższą decyzję, chociaż nie podnoszą przeciwko niej konkretnych zarzutów. W skardze podali, że postępowanie w sprawie ustanowienia drogi koniecznej zostało zakończone postanowieniem o umorzeniu postępowania wobec cofnięcia wniosku i w związku z tym nie ma podstaw do zawieszenia postępowania. Skarżący wyrazili pogląd, że postępowanie wznowione powinno być połączone z postępowaniem w przedmiocie stwierdzenia nieważności pozwolenia na budowę garaży.

Strona 1/2