Skarga Eugeniusza K. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w przedmiocie odmowy uwzględnienia zażalenia na postanowienie Odwoławczej Komisji do Spraw Szkód Górniczych o zawieszeniu postępowania i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, a także
Tezy

Prezes Wyższego Urzędu Górniczego nie może pełnić funkcji organu odwoławczego w odniesieniu do orzeczeń /decyzji i postanowień/ wydawanych przez Odwoławczą Komisję do Spraw Szkód Górniczych. Jego uprawnienia, określone w art. 75 ust. 2 i 3 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12 ze zm./, oznaczają pełnienie nadzoru pozainstancyjnego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Eugeniusza K. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia 31 marca 1989 r. w przedmiocie odmowy uwzględnienia zażalenia na postanowienie Odwoławczej Komisji do Spraw Szkód Górniczych o zawieszeniu postępowania i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Inne orzeczenia z hasłem:
Geologiczne prawo
Szkody górnicze
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Odwoławcza Komisja do Spraw Szkód Górniczych w związku z odwołaniem Kopalni Węgla Kamiennego "B." w budowie od orzeczenia Okręgowej Komisji do Spraw Szkód Górniczych w G. postanowieniem z dnia 2 listopada 1988 nr rep. 1562/III/88, wydanym na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, zawiesiła postępowanie "do czasu rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez Urząd Gminy w G."

Na postanowienie to złożył zażalenie Eugeniusz K. będący stroną postępowania, zarzucając, że zostało ono "wydane z rażącym naruszeniem prawa oraz przepisów Kpa" /pismo z dnia 19 stycznia 1989 r., nadane w dniu 23 stycznia 1989 r./.

Prezes Wyższego Urzędu Górniczego pismem z dnia 31 marca 1989 r. L.dz. PR-5-058/14/89 nie uwzględnił zażalenia, pouczając jednocześnie, że "Na powyższą decyzję przysługuje Obywatelowi na podstawie art. 196 Kpa prawo wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem Wyższego Urzędu Górniczego, w terminie 30 dni od daty doręczenia nin. decyzji".

W związku z tym pouczeniem Eugeniusz K. złożył skargę bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach, a drugi jej egzemplarz - do Wyższego Urzędu Górniczego. Zarzucając "naruszenie przepisów prawnych i merytorycznych", skarżący wniósł "o prawomocne rozstrzygnięcie mej skargi".

Prezes Wyższego Urzędu Górniczego w odpowiedzi na skargę wniósł "o oddalenie skargi - obciążenie strony skarżącej kosztami postępowania". W uzasadnieniu Prezes Wyższego Urzędu Górniczego omówił przebieg postępowania administracyjnego, wyjaśniając, że Kopalnia "B." odwołała się od orzeczenia Okręgowej Komisji do Spraw Szkód Górniczych w G. z dnia 9 czerwca 1988 r., nakładającego na Kopalnię obowiązek zwrotu Eugeniuszowi K. kosztów zabezpieczenia wznoszonego budynku mieszkalnego i gospodarczego przed szkodami górniczymi. Odwoławcza Komisja do Spraw Szkód Górniczych, działająca jako organ II instancji, postanowieniem z dnia 2 listopada 1988 nr rep. 1562/III/88 zawiesiła postępowanie do czasu rozstrzygnięcia przez Urząd Gminy w G. zagadnienia wstępnego, gdyż do tego Urzędu należy "rozstrzygnięcie o warunkach budowy i użytkowania obiektów budowlanych wynikających m.in. z warunków eksploatacji górniczej w granicach obszarów górniczych". Postanowienie to zostało zaskarżone przez Eugeniusza K., który zarzucił, że Odwoławcza Komisja przyjęła błędnie, iż organ wydający pozwolenie budowlane zobowiązany jest do określenia w pozwoleniu rodzaju robót zabezpieczających. "Odpowiedź na te zarzuty została udzielona skarżącemu w decyzji Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego, nie uwzględniającej skargi". Prezes wyjaśnił również, że organami właściwymi do rozstrzygania spraw o szkody górnicze są komisje okręgowe. Komisja Odwoławcza działała jako organ odwoławczy, a więc jej postanowienie o zawieszeniu postępowania jest ostateczne w toku instancji. "Przyjęcie, iż od takiego postanowienia służy zażalenie, znaczyłoby, że poza komisjami istnieje jeszcze inny organ do prowadzenia takich spraw, co byłoby sprzeczne z art. 74 prawa górniczego. Uprawnienia zawarte w art. 75 ust. 2 i 3 prawa górniczego dla Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego oznaczają pełnienie nadzoru pozainstancyjnego i w takim trybie rozpoznane zostało zażalenie skarżącego. Dlatego też nie można uznać za wadliwe braku pouczenia o możliwości zaskarżenia postanowienia Odwoławczej Komisji".

Strona 1/2
Inne orzeczenia z hasłem:
Geologiczne prawo
Szkody górnicze
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)