stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji (...).
Wymaga podkreślenia, że stwierdzenie nieważności prawomocnej decyzji administracyjnej, może nastąpić wyłącznie w przypadkach bezspornego ustalenia, że zaistniały przyczyny wymieniona w art. 156 par. 1 Kpa, nie zaś dlatego, że rozstrzygnięcie decyzji zostało "oprotestowane", nawet gdyby protest zgłosiły organy samorządu mieszkańców.
Przyjęcie innej wykładni, mogłoby spowodować sparaliżowanie działalności organów administracji w sprawach, w których opinie co do celowości rozstrzygnięć z reguły są rozbieżne. Granica ochrony interesów stron, a w sprawach budowlanych także osób określonych w art. 5 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ wyznaczane są przez przepisy tego prawa, a nie ich subiektywne oceny co do wpływu inwestycji na ich interesy. Charakterystyczna jest argumentacja zawarta w protestach - od bezwzględnej, jawnej niechęci do "domu godnej śmierci", aż po przewrotne ubolewanie, że nieuleczalnie chorzy nie będą mieli dostatecznego komfortu w hospicjum, zlokalizowanym w tym miejscu. Użyto również argumentu, że znajdujący się w pobliżu Kościół "jest odwiedzany przez liczne wycieczki krajowe i zagraniczne w związku z czym tak bliskie sąsiedztwo "Hospicjum" nie jest wskazane". Nie są to oczywiście argumenty prawne, które mogłyby mieć znaczenie dla uwzględnienia żądania uchylenia decyzji z dnia 20 grudnia 1982 r., ale wyraz poglądów ich autorów, dość osobliwych w czasie, gdy - jak powszechnie wiadomo m.in. za działalność charytatywną w tym organizację podobnych "domów godnej śmierci", przyznano nagrodę Nobla katolickiej zakonnicy Matce Teresie z Kalkuty.
Jako uzasadnienie decyzji z dnia 16 lipca 1985 r. podano również okoliczność, iż "negatywne stanowisko w tej sprawie zajęły: Wydział Zdrowia i Opieki Społecznej, Wydział Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii, Kuratorium Oświaty i Wychowania Urzędu Miasta Krakowa".
Gdyby przyjąć, że wydanie decyzji jest uzależnione od stanowiska tych terenowych organów administracji państwowej, to należałoby zażądać wydania postanowień w trybie określonym w art. 106 Kpa i umożliwić stronom skorzystania z przewidzianych w nim środków prawnych, zaś pominięcie tej procedury, należałoby zakwalifikować jako rażące naruszenie prawa.
Jeżeli natomiast przepisy prawne nie wymagają zajęcia stanowiska przez te organy, to powołanie się na ich negatywne stanowisko jest bezprzedmiotowe.
Biorąc pod uwagę społeczne aspekty omawianej sprawy, a w szczególności fakt, że w trwających ponad pięć lat, niezgodnych z prawem - postępowaniach przed organami administracji państwowej Miasta Krakowa ze szkodą dla interesu społecznego, zablokowano pożyteczną inicjatywę, nakład pracy oraz środki Towarzystwa Przyjaciół Chorych "Hospicjum", Naczelny Sąd Administracyjny - realizując powinność wynikającą z art. 214 Kpa - postanowił przekazać kopię wyroku Prezydium Rady Narodowej Miasta Krakowa, na ręce jego Przewodniczącego.