Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Izabela Ostrowska, Sędziowie NSA Andrzej Gliniecki (spr.), asesor WSA Grzegorz Czerwiński,, Protokolant Tomasz Szpojankowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 września 2004 r. sprawy ze skargi D. Sp. z o.o. w W. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] września 2002 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej I. uchyla zaskarżoną decyzje oraz utrzymaną w mocy decyzję Generalnego Konserwatora zabytków z dnia [...] maja 2000r. II. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Prezydent Miasta [...] decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 1997 r., na wniosek Sp. z o.o. T., ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu inwestycji budowlanej polegającej na budowie obiektu biurowo-usługowego z garażem podziemnym, położonej w W. przy ulicy M., Pl. T., Al. U.
Wojewódzki Konserwator Zabytków w [...] decyzją nr [...] z dnia [...] marca 1999 r., na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury, nie zezwolił z konserwatorskiego punktu widzenia Spółce z o.o. T. na prowadzenie prac związanych z realizacją obiektu biurowo-usługowego z garażem podziemnym przy ul. M., Pl. T., al. U. w W., zgodnie z załączonym projektem budowlano-architektonicznym.
Odwołanie od powyższej decyzji złożyła Spółka z o.o. T., będąca inwestorem.
Generalny Konserwator Zabytków po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...] czerwca 1999 r. ([...]) uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
Wojewódzki Konserwator Zabytków Województwa [...] po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 1999 r. na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o ochronie dóbr kultury, zezwolił Spółce z o.o. T. na prowadzenie prac związanych z realizacją obiektu biurowo-usługowego z garażem podziemnym przy ul. M., Pl. T., al. U. w W., zgodnie z załączonym projektem budowlanym.
Prezydent Miasta [...] decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 1999 r. zatwierdził projekt budowlany i zezwolił na wykonanie robót budowlanych polegających na budowie obiektu biurowo-usługowego z zachowaniem obiektów zabytkowych, zgodnie z decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 1999 r. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków - przy ul. M., Pl. T., al. U.w W..
Pismem z dnia 24.03.2000 r. Generalny Konserwator Zabytków zawiadomił o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności w/w decyzji z dnia [...] lipca 1999 r.
Generalny Konserwator Zabytków decyzją z dnia [...] maja 2000 r. ([...]) na podstawie art. 156 § 1 pkt 1 kpa, działając z urzędu, stwierdził nieważność decyzji nr [...] [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 1999 r.
Jak wynika z uzasadnienia decyzji, Wojewódzki Konserwator Zabytków w [...] nie miał kompetencji, nie był właściwy, do wydania zezwolenia na rozbiórkę budynku wpisanego do rejestru zabytków, bez uzyskania wcześniejszej decyzji Generalnego Konserwatora Zabytków o skreśleniu obiektu z rejestru zabytków i co narusza art. 156 § 1 pkt 1 kpa.
D. Sp. z o.o. - następca prawny Spółki z o.o. T. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. W piśmie tym zwraca się uwagę, iż zamiarem właściciela nieruchomości było zrealizowanie obiektu biurowo-usługowego z zachowaniem charakteru zabytkowego tych obiektów, które przed rozpoczęciem inwestycji "znajdowały się w stanie technicznym odpowiadającym stanowi całkowitego zużycia technicznego (tzn. stan śmierci technicznej)". Dodatkowo stan techniczny tych budynków stwarzał zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi i dalszą nieodwracalną dewastację tych obiektów. Prace są prowadzone zgodnie z wymogami konserwatorskimi. Projekt inwestycji został przygotowany w oparciu o szereg analiz, ekspertyz i opinii specjalistycznych z różnych dziedzin. Dążąc do jak najwierniejszego zachowania substancji zabytkowej, inwestor musiał uwzględnić zalecenia konserwatorskie, realne pod względem finansowym i zgodnie z zasadami sztuki budowlanej. Z uwagi na szczególną konstrukcję kamienicy przy ul. M., jej całkowite zużycie techniczne, jedyną możliwą techniką konserwacji była jej rozbiórka i zrekonstruowanie budynku w jego uprzedniej formie.