1. Wykonanie obowiązków nałożonych na stronę decyzją ostateczną nie stanowi - w rozumieniu art. 105 Kpa - przesłanki do umorzenia postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego tą decyzją.2. Organ administracji państwowej, który w ostatniej instancji wydał zaskarżoną do sądu administracyjnego decyzję, utrzymującą w mocy niekorzystną dla strony skarżącej decyzję organu niższego stopnia, nie może na podstawie art. 200 par. 2 Kpa uchylić własnej decyzji i umorzyć postępowania odwoławczego.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w W. na decyzję Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej z dnia 19 listopada 1986 r. w przedmiocie uchylenia decyzji o utrzymaniu w mocy decyzji odmawiającej wznowienia postępowania i umorzeniu postępowania odwoławczego w tej sprawie i na podstawie art. 207 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Minister Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej decyzją z dnia 31 lipca 1986 r. nr U 30/087-K-124/86 utrzymał w mocy decyzję Głównego Architekta Wojewódzkiego w P.T. z dnia 2 marca 1986 r. nr UAN.IV.0924/10/83 o odmowie wznowienia postępowania zakończonego jego decyzją z dnia 18 grudnia 1984 r. nr UAN.III.0929/67/84/R 1, nakazującą Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w W. jako użytkownikowi uporządkowanie terenu wokół dróg dojazdowych i placów postojowych przy terenie motelu w P.
Na skutek skargi Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w W. do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej, organ ten decyzją z dnia 29 listopada 1986 r. nr U3/087-K-771/86, wydaną na podstawie art. 200 par. 2 Kpa, decyzję z dnia 31 lipca 1986 r. uchylił i umorzył postępowanie odwoławcze, uzasadniając, że z wyjaśnień Głównego Architekta Wojewódzkiego w P.T. z dnia 5 października 1986 r. wynika, iż teren parkingu został uporządkowany przez Gminną Spółdzielnię "Samopomoc Chłopska" w W., to jest został wykonany obowiązek wynikający z decyzji z dnia 18 grudnia 1984 r.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję Ministra z dnia 19 listopada 1986 r. Gminna Spółdzielnia "Samopomoc Chłopska" w W. wniosła o stwierdzenie nieważności tej decyzji z powodu rażącego naruszenia art. 200 par. 2 Kpa przez jej wydanie po upływie zakreślonego terminu trzydziestodniowego od daty wniesienia skargi. Skarżąca Spółdzielnia podniosła ponadto, że podstawa wznowienia postępowania zakończonego decyzją z dnia 18 grudnia 1984 r. występuje nadal, gdyż Spółdzielnia nie była i nie jest właścicielem, użytkownikiem ani dzierżawcą parkingu publicznego przed motelem "P." w miejscowości P. oraz nie miała i nie ma obowiązku utrzymywania tego parkingu, wykonanie zaś jego remontu nastąpiło w warunkach przymuszenia grzywnami.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, wywodząc, że parking znajduje się na terenie motelu należącego do skarżącej Spółdzielni.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Nie jest zasadny zarzut nieważności zaskarżonej decyzji z powodu wydania jej z przekroczeniem trzydziestodniowego terminu zakreślonego w art. 200 par. 2 Kpa.
Nawiązując do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 1987 r. IV SA 915/86, a także do wyroku tego Sądu z dnia 2 września 1987 r. IV SA 160/87, wskazać należy, że przekroczenie trzydziestodniowego terminu instrukcyjnego z art. 200 par. 2 Kpa dla wydania decyzji w ramach autokontroli przez organ, który wydał zaskarżoną decyzję, może stanowić przyczynę uchylenia przez sąd administracyjny decyzji tego organu, wydanej w powyższym trybie, tylko wówczas, gdy miało to istotny wpływ na wynik sprawy rozstrzygniętej tą decyzją /art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa/. Nie jest to natomiast rażące naruszenie prawa, które uzasadniałoby stwierdzenie nieważności takiej decyzji w ramach art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.