Zawarcie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego postanowienia o dopuszczeniu do realizacji inwestycji nieuciążliwych dla otoczenia powoduje, iż na terenie objętym takim postanowieniem nie mogą być lokalizowane inwestycje wymienione w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1995 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz ocen oddziaływania na środowisko /Dz.U. nr 52 poz. 284/.
uchyla decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego oraz utrzymaną w mocy decyzję organu pierwszej instancji w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla stacji paliw.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi spółdzielni mieszkaniowej uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego X. oraz utrzymaną w mocy decyzję organu pierwszej instancji w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla stacji paliw z towarzyszącymi tej inwestycji innymi elementami zagospodarowania terenu.
W motywach wyroku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Inwestor zwrócił się do organu administracji pierwszej instancji gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w mieście X. dla inwestycji polegającej na budowie stacji paliw z funkcją - magazynowanie i dystrybucja paliw płynnych oraz konfekcjonowanych olejów smarowych. Do wniosku została dołączona ocena oddziaływania na środowisko projektowanej stacji paliw.
Po uzyskaniu uzgodnienia Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego, który wydał postanowienie uzgadniające wniosek pozytywnie z określonymi w postanowieniu zastrzeżeniami oraz wojewody X., prezydent miasta X. mając na uwadze treść wyżej wymienionych uzgodnień oraz oceny oddziaływana inwestycji na środowisko wydał 23 maja 1996 r. decyzję ustalającą warunki zabudowy i zagospodarowania terenu uwzględniając tym samym wniosek inwestora.
Odwołanie od powyższej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniosła spółdzielnia mieszkaniowa w X. zarzucając, iż zaskarżona decyzja jest sprzeczna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W ocenie strony odwołującej się zamierzona działalność będzie niewątpliwie bardzo uciążliwa dla otoczenia.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w X. utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy, stwierdzając, iż zgodnie z par. 3 pkt 8 lit. "l" rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1995 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz ocen oddziaływania na środowisko /Dz.U. nr 52 poz. 284/ stacja paliw płynnych została zaliczona do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska, w związku z tym w niniejszej sprawie wymagana jest ocena oddziaływania na środowisko, o której mowa w wyżej wymienionym rozporządzeniu. Inwestycja ta wymaga również wcześniejszych uzgodnień z wojewodą i właściwym Państwowym Terenowym Inspektorem Sanitarnym, gdyż należy do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska.
Z oceny oddziaływania na środowisko przedłożonej przez inwestora wynika, że projektowana inwestycja nie będzie miała ujemnego wpływu na środowisko oraz nie pogorszy walorów estetycznych otoczenia.
W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił w szczególności uwagę na to, iż w omawianej sprawie wystąpiła zasadnicza wątpliwość, co do możliwości stosowania postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dopuszczającego na terenie intensywnej zabudowy mieszkaniowej, realizację inwestycji o charakterze usługowym i produkcyjnym, nieuciążliwych dla otoczenia, a sąsiadujących z obiektami mieszkalnymi.
Należało odpowiedzieć na pytanie, czy zastrzeżenie w planie zagospodarowania przestrzennego dotyczące dopuszczenia zabudowy usługowej i produkcyjnej nieuciążliwej dla otoczenia generalnie eliminuje możliwość lokalizowania na tym terenie wszelkich inwestycji, które zostały wymienione w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1995 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz ocen oddziaływania na środowisko /Dz.U. nr 52 poz. 284/, jako szczególnie szkodliwe dla środowiska, zdrowia ludzi lub mogące pogorszyć stan środowiska, czy też w razie zawarcia w ocenie oddziaływania inwestycji na środowisko wniosków, z których wynika, że oddziaływanie określonej inwestycji ograniczy się do zasięgu nieruchomości inwestora, to mimo ujęcia inwestycji w wyżej wymienionym rozporządzeniu, istnieje możliwość stwierdzenia, że inwestycja jest nieuciążliwa i w związku z tym uznania zlokalizowania jej na określonym terenie jako zgodnego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Naczelny Sąd Administracyjny opowiedział się zdecydowanie za takim poglądem, iż zawarcie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego postanowienia o dopuszczeniu do realizacji inwestycji nieuciążliwych dla otoczenia powoduje, że na terenie objętym takim postanowieniem nie mogą być lokalizowane inwestycje wymienione w cyt. rozporządzeniu.
Sąd podkreślił przy tym, iż wprawdzie ocena oddziaływania na środowisko, stanowiąca materiał dowodowy w sprawie, wskazuje na to, iż oddziaływanie inwestycji zostanie ograniczone do działki inwestora, to jednak już z treści postanowienia Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego, przytoczonego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wynika m.in., iż istnieje poważne zagrożenie wiążące się z funkcjonowaniem stacji paliw dla obiektów mieszkalnych sąsiadujących z tą inwestycją, a zwłaszcza hałasem i emisją gazów węglowodanowych. Ponadto uciążliwość każdego obiektu budowlanego powinna się w zasadzie zamykać w granicach nieruchomości inwestora, a w związku z tym stwierdzenie zawarte w ocenie oddziaływania na środowisko, że oddziaływanie inwestycji ograniczy się do działki inwestora, nie zmienia charakteru danej inwestycji jako uciążliwej dla środowiska.