Posiadanie przymiotu strony podlega ocenie według stanu na dzień złożenia żądania w trybie art. 157 par. 1 Kpa, natomiast decyzja będąca przedmiotem weryfikacji w trybie nadzoru podlega ocenie według stanu prawnego i faktycznego istniejącego w dacie wydania decyzji podlegającej weryfikacji.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Alfreda G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 17 grudnia 1999 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego po rozpoznaniu odwołania Alfreda G. od decyzji Wojewody Ś. z dnia 18 czerwca 1999 r. odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji (...) Prezydenta Miasta Cz. z dnia 5 lutego 1998 r. zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Ewie i Markowi J. pozwolenia na rozbudowę budynku mieszkalnego przy ul. S. 6 w W. decyzją z dnia 17 grudnia 1999 r. uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody Ś. i umorzył postępowanie organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zaskarżona decyzja Wojewody Ś. wydana została z naruszeniem art. 157 par. 2 Kpa bowiem postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta m. Cz. wszczęto na żądanie osoby nie będącej stroną w niniejszej sprawie. Zdaniem Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego Alfred G. nabył tytuł prawny do nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością małżonków J. dopiero w dniu 10 lipca 1998 r., kiedy uprawomocniło się postanowienie Sądu Rejonowego w Cz. stwierdzające nabycie spadku.
Alfred G. nie był więc stroną w postępowaniu zakończonym decyzją z dnia 5 lutego 1998 r., a tym samym -nie mógł skutecznie wystąpić w dniu 8.04.199 r. z żądaniem stwierdzenia nieważności tej decyzji.
Organ nadzoru I instancji nie miał więc podstaw do wszczęcia postępowania nieważnościowego i orzekania w tym trybie.
Skargę na tę decyzję wniósł Alfred G., który wnosi o jej uchylenie.
W skardze zarzucono, iż błędny jest pogląd organu odwoławczego jakoby skarżący nie miał przymiotu strony w postępowaniu o stwierdzenie nieważności wskazanej decyzji o pozwoleniu na rozbudowę budynku. Skarżący bowiem jest spadkobiercą Józefy G., zmarłej 30 listopada 1978 r., byłej właścicielki nieruchomości sąsiadującej z działką małżonków J. Jego prawa do spadku potwierdzone zostały postanowieniem z dnia 18 czerwca 1998 r. Sądu Rejonowego w Cz. (...), które to postanowienie skarżący dołączył do wniosku o stwierdzenie nieważności omawianej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważyły co następuje:
Skarga jest zasadna.
Wszczęcie postępowania w trybie nadzoru /lub wznowienia postępowania/ rozpoczyna nowe postępowanie administracyjne w stosunku do postępowania prowadzonego w trybie zwykłym /instancyjnym/ którego datę wszczęcia określa się na zasadzie art. 61 Kpa /por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 lipca 1991 r. III AZP 4/91/. Posiadanie przymiotu strony podlega ocenie według stanu na dzień złożenia żądania w trybie art. 157 par. 1 Kpa, natomiast decyzja będąca przedmiotem weryfikacji w trybie nadzoru podlega ocenie według stanu prawnego i faktycznego istniejącego w dacie wydania decyzji podlegającej weryfikacji. Stroną postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest więc nie tylko strona postępowania zwykłego /instancyjnego/ zakończonego wydaniem kwestionowanej decyzji, lecz również każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku mogą dotyczyć skutki stwierdzenia nieważności. Skarżący w dacie wystąpienia z żądaniem stwierdzenia nieważności decyzji (...) Prezydenta Miasta Cz. dnia 5 lutego 1998 r. tj. w dniu 8 kwietnia 1999 r. /data zgłoszenia żądania stwierdzenia nieważności wskazanej decyzji legitymował się postanowieniem potwierdzającym nabycie spadku po Józefie G., która była właścicielką nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością, której dotyczyła decyzja o pozwoleniu na rozbudowę budynku. Jako następcy prawnemu byłej właścicielki przysługiwał więc mu przymiot strony w sprawie w sprawie stwierdzenia nieważności tej decyzji.
Biorąc powyższe pod uwagę uznać należało, iż zaskarżona decyzja organu odwoławczego wydana została z naruszeniem prawa, mającym wpływ na wynik sprawy /art. 28 i art. 157 par. 2 Kpa/ i dlatego Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zmianami/ orzekł jak w sentencji.