Posiadanie jest szczególnym stanem faktycznym, pozostającym pod ochroną prawną, z którym prawo wiąże pewne skutki prawne m.in. nabycie prawa własności przez upływ czasu /zasiedzenie/. Prawo udziela mu również tymczasowej, prowizorycznej ochrony /art. 342-344 Kc/. Jednakże posiadanie nieruchomości nie uzasadnia interesu prawnego posiadacza w żądaniu ustalenia nieważności decyzji, dotyczącej inwestycyjnych zamiarów planowanych na sąsiednich nieruchomościach. Budowa na sąsiednich działkach, nie narusza interesów prawnych posiadacza, w szczególności nie ma wpływu na posiadanie i upływ czasu istotne z punktu widzenia instytucji zasiedzenia. Dopiero uwzględnienie wniosku i stwierdzenie nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia przez skarżących spowoduje zaistnienie po ich stronie interesu prawnego do kwestionowania decyzji administracyjnych orzekających o prowadzeniu prac inwestycyjnych na sąsiednich nieruchomościach.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Jadwigi i Jana L. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 12 października 2000 r. (...) w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej - skargę oddala.
Prezydent Miasta G. decyzją z dnia 17 marca 2000 r. (...) zatwierdził projekt budowlany i udzielił Spółdzielni Mieszkaniowej "P." pozwolenia na budowę w jednostce mieszkaniowej "E" - G. - O.-G., działka nr 757/6 i 756/1: budynku mieszkalnego wielorodzinnego nr 3 z garażami w piwnicach oraz instalacji gazowej w tym budynku, przyłącza gazowego, przyłącza wodociągowego, kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej i drenażu opaskowego, przyłącza C.O., sieci energetycznej i oświetleniowej, układu drogowego /zjazdy do garaży/.
W dniu 26 lutego 2001 r. Jadwiga i Jan małżonkowie L. złożyli wniosek o zbadanie w trybie nadzoru prawidłowości wydanych pozwoleń na budowę dotyczących realizacji osiedla mieszkaniowego przez Spółdzielnię Mieszkaniową "P." w G.
W piśmie z dnia 30.03.2001 r. wniosek ten został sformułowany w ten sposób, iż wnioskodawcom chodziło o stwierdzenie nieważności m.in. decyzji Prezydenta miasta G. z 17.03.2000 r.
Wojewoda P. decyzją z dnia 19 czerwca 2001 r. (...), na podstawie art. 157 par. 3 Kpa odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta G. z 17.03.2000 r.
Organ administracyjny podniósł, iż wnioskodawcy użytkują działkę nr 382 na podstawie nieformalnej umowy kupna-sprzedaży co nie daje podstaw do uznania ich za stronę postępowania w rozumieniu art. 28 Kpa.
W dniu 16.05.2001 r. Wojewoda P. wezwał wnioskodawców do przedłożenia dokumentów, które potwierdziłyby ich interes prawny do występowania na prawach strony w postępowaniu nieważnościowym. Wnioskodawcy nie przedłożyli żadnych dokumentów rzeczowych, powołali się jedynie na zawartą nieformalną umowę kupna-sprzedaży.
Organ administracyjny nie dopatrzył się również wad określonych w art. 156 par. 1 Kpa w kwestionowanej decyzji, dających postawę do wszczęcia postępowania nieważnościowego z urzędu.
Odwołanie od tej decyzji wnieśli Jadwiga i Jan L., kwestionując pogląd wyrażony w zaskarżonej decyzji, iż nie wylegitymowanie się wnioskodawców własnością nieruchomości lub ograniczonym prawem rzeczowym, nie daje podstaw do występowania w charakterze strony. Zdaniem odwołujących mają oni konkretny interes prawny do uczestnictwa w postępowaniu nieważnościowym, dotyczącym decyzji Prezydenta miasta G. z 17.03.2000 r. Są oni bowiem od 1965 r. samoistnymi posiadaczami działki nr 382, przylegającej bezpośrednio do nieruchomości objętej decyzją Prezydenta Miasta G. z "5.11.1999 r." Od ponad 30 lat prowadzą hodowlę zwierząt futerkowych. Przepisy Prawa budowlanego nie wyłączają samoistnych posiadaczy gruntu jako podmiotów, którym można przypisać przymiot strony. Kwestionowana decyzja nie uwzględnia okoliczności istnienia na sąsiedniej nieruchomości prowadzonej gospodarki hodowlanej, co wymaga określenia granic strefy ochronnej, stosownie do instrukcji Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Rolnictwa z 3.05.61 r. w sprawie warunków sanitarnych dla hodowli zwierząt futerkowych. Zaskarżona decyzja nie zawiera materialne -prawnej podstawy.