Warunek wykazania się przez inwestora prawem do dysponowania nieruchomością /art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229/ należy uznać za spełniony, jeśli inwestor na przykład uzyska zgodę właściciela nieruchomości na budowę projektowanego obiektu.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Andrzeja K. na decyzję Głównego Architekta Wojewódzkiego w Suwałkach z dnia 19 lutego 1987 r. w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego i na zasadzie art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Głównego Architekta Wojewódzkiego w Suwałkach kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Kierownik Wydziału Urbanistyki i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miejskiego w E. decyzją z dnia 15 grudnia 1986 r., powołując się na art. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229/, odmówił Andrzejowi K. wydania pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego na nieruchomości przy ul. W. nr 2A w E.
Odwołanie Andrzeja K. od tej decyzji nie zostało uwzględnione przez Głównego Architekta Wojewódzkiego w Suwałkach, który decyzją z dnia 19 lutego 1987 nr UAN-N 1/8386/16/87 utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniach decyzji obu instancji podano, że przyczyną odmowy uwzględnienia wniosku Andrzeja K. było przeznaczenie terenu, na którym Andrzej K. zamierzał wznieść budynek mieszkalny, pod zabudowę wielorodzinną.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Andrzej K. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji. Zarzucił, że nieruchomość jego ojca nie została dotychczas formalnie wyłączona z produkcji rolniczej. W tej sytuacji brak jest, jego zdaniem, przeszkód prawnych do zbudowania przez niego domu jednorodzinnego, a w przyszłości obiektu szklarniowego, na wydzielonej w tym celu przez ojca 5-arowej działce. Jest to uzasadnione także gospodarczo, ponieważ umożliwiłoby to jemu, prowadzącemu również działalność rolniczą, podłączenie swoich obiektów gospodarczych do kotłowni i suszarni ojca. Materiały do aktualizacji planu zagospodarowania przestrzennego nie mogą, zdaniem skarżącego, stanowić dostatecznego argumentu do odmowy wydania mu pozwolenia na budowę, gdyż mają one charakter bardzo niekonkretnej wizji zabudowy wielorodzinnej, podczas gdy dotąd obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza zabudowę jednorodzinną. Właściciele sąsiednich nieruchomości pozwolenia na budowę tego rodzaju otrzymali i inwestycje zrealizowali.
W odpowiedzi na skargę Główny Architekt Wojewódzki wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko z zaskarżonej decyzji. Ponadto podniósł, że teren, na którym skarżący projektuje swoją inwestycję, jest oznaczony symbolem B 2 ROMN w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta E. zatwierdzonym uchwałą nr III/17/76 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Suwałkach z dnia 29 listopada 1976 r. /Dz. U. WRN nr 19 poz. 49/ i jest przeznaczony na uprawy ogrodnicze z dopuszczeniem zabudowy, w tym między innymi jednorodzinnej. W ramach aktualizacji tego planu i zgodnie z materiałami do jego aktualizacji teren ten został przeznaczony na cele zabudowy wielorodzinnej. W konsekwencji tego w dniu 13 września 1983 r. Naczelnik Miasta E. wydał informację o terenie, w dniu 4 lutego 1984 r. decyzję o ustaleniu miejsca i warunków realizacji, a następnie w dniu 24 stycznia 1985 r. decyzję zatwierdzającą plan realizacyjny I etapu budowy osiedla mieszkaniowego. Część terenu przeznaczonego na to osiedle /w tym działka Andrzeja K./ obejmuje teren nie wyłączony z produkcji rolniczej. Ponieważ plan realizacyjny osiedla nie przewiduje zabudowy jednorodzinnej, wniosek skarżącego nie mógł być uwzględniony.