Sprawa ze skargi na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego
Tezy

Żaden przepis prawa procesowego nie upoważnia organu rozpoznającego zażalenie od postanowienia o zawieszeniu postępowania do umorzenia postępowania administracyjnego toczonego przed organem, który zaskarżone postanowienie o zawieszeniu postępowania wydał.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2002 r. sprawy ze skargi "MCCP." Sp. z o.o. W. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 29 grudnia 1999 r. (...) w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego - stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia; (...).

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem organ administracji centralnej po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu zawieszające postępowanie administracyjne w II instancji /odwoławcze/ od decyzji nakazującej rozbiórkę obiektów budowlanych stanowiących samowolę budowlaną do czasu zakończenia równocześnie toczącego się postępowania administracyjnego przed innym organem w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie tych obiektów, uchylił zaskarżone postanowienie oraz "umorzył postępowanie organu wojewódzkiego".

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia podano, iż kwestia pozwolenia na użytkowanie nie stanowi zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa w sprawie, której przedmiotem jest orzekanie o rozbiórce obiektów.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzuca się wydanie zaskarżonego postanowienia z naruszeniem prawa, a w szczególności błędną ocenę co do tego, iż rozstrzygnięcie sprawy z wniosku skarżącej Spółki nie stanowi zagadnienia wstępnego /art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa/.

W odpowiedzi na skargę wnosi się ojej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna, aczkolwiek z innych przyczyn, niż podniesione przez stronę skarżącą.

Stosownie do art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd nie jest związany granicami skargi, lecz bierze pod uwagę wszelkie okoliczności mające istotne znaczenie dla oceny zgodności z prawem zaskarżonego orzeczenia.

W niniejszej sprawie przedmiotem sprawy było orzekanie o likwidacji samowoli budowlanej poprzez nakazanie rozbiórki obiektów budowlanych. W tym właśnie przedmiocie toczyło się postępowanie administracyjne. W toku postępowania odwoławczego w sprawie dotyczącej nakazu rozbiórki zostało wydane postanowienie o zawieszeniu postępowania. Rozpatrując zażalenie wniesione na to postanowienie Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego dokonując oceny kontrolowanego postanowienia o zawieszeniu postępowania i uznając jego nieprawidłowość, mógł jedynie uchylić to postanowienie. Takie orzeczenie powoduje, iż postępowanie odwoławcze nadal pozostaje w toku. Zaskarżonym postanowieniem orzeczono jednak nie tylko o uchyleniu zaskarżonego postanowienia, ale jednocześnie o "umorzeniu postępowania organu wojewódzkiego".

Rozstrzygnięcie o umorzeniu postępowania powoduje, iż postępowanie administracyjne w przedmiocie rozbiórki obiektów przed organem wojewódzkim pełniącym w tym wypadku funkcję organu odwoławczego w ogóle nie może się toczyć. Zostało więc zniesione zaskarżonym postanowieniem postępowanie, które uruchomiło wniesienie przez jedną ze stron postępowania skutecznie /co jest niesporne w sprawie/ środka prawnego - zażalenia. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia dla takiego rozstrzygnięcia /umorzenia postępowania/. Nie braki uzasadnienia jednak są przyczyną stwierdzenia nieważności tego postanowienia, lecz wydanie go bez jakiejkolwiek podstawy prawnej, co stanowi przesłankę określoną w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. Żaden bowiem przepis prawa procesowego nie upoważnia organu rozpoznającego zażalenie od postanowienia o zawieszeniu postępowania do umorzenia postępowania administracyjnego toczonego przed organem, który zaskarżone postanowienie o zawieszeniu postępowania wydał.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 55 ust. 1 tej ustawy.

Strona 1/1