1. Utrata prawa do dysponowania nieruchomością nie należy do żadnej z kategorii przyczyn powodujących utratę ważności wydanego pozwolenia na budowę, wymienionych w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, i nie uzasadnia wydania decyzji o wstrzymaniu robót budowlanych na podstawie art. 36 ust. 1 tej ustawy.
2. Wadliwość pozwolenia na budowę, w szczególności jego sprzeczność z przepisami rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62 ze zm./, nie stanowi wystarczającej przesłanki do wydania decyzji o wstrzymaniu robót budowlanych na podstawie art. 36 ust. 1 powyższej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Ludwika I. na decyzję Architekta Miasta W. z dnia 6 marca 1989 r. w przedmiocie wstrzymania robót budowlanych i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Dzielnicowego w W., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody W-kiego kwotę złotych sześć tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Decyzją nr 376/88 z dnia 6 maja 1988 r. Zastępca Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Dzielnicowego w W. zatwierdził plan realizacyjny budowy domu na nieruchomości przy ul. A. róg ul. Ż. i zezwolił Ludwikowi I. na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego /1/2 bliźniaka/ z częścią gospodarczą. Na podstawie wydanego zezwolenia Ludwik I. przystąpił do budowy budynku mieszkalnego.
Pismem z dnia 7 lipca 1988 r. Kierownik tego Wydziału wystąpił do Architekta Miasta W. z wnioskiem o stwierdzenie nieważności powyższej własnej decyzji i w tym samym dniu decyzją nr 678/88, powołując się na art. 36 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229/, zarządził wstrzymanie robót budowlanych na wymienionej na wstępie nieruchomości, prowadzonych na podstawie zezwolenia z dnia 6 maja 1988 r. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdził, że budynek, usytuowany przy zachodniej granicy działki, znajduje się w niewłaściwej odległości od budynku realizowanego na sąsiedniej działce, przez co narusza przepis par. 12 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/, i w związku z tym wystąpiono o stwierdzenie nieważności decyzji zezwalającej na budowę.
Decyzją z dnia 6 marca 1989 r. nr 273/89 Architekt Miasta W. stwierdził nieważność wymienionej na wstępie decyzji z dnia 6 maja 1988 r., stwierdzając w uzasadnieniu, że plan realizacyjny został sporządzony na nieaktualnym podkładzie geodezyjnym, gdyż nie zaznaczono na nim budynku mieszkalnego stanowiącego własność Witolda D., co stanowiło naruszenie par. 12 ust. 1 cytowanego rozporządzenia z dnia 3 lipca 1980 r. Jako podstawą prawną decyzji powołano art. 156 par. 1 pkt 7 Kpa.
Od obu tych decyzji Ludwik I. odwołał się do organu drugiej instancji.
Decyzją z dnia 6 marca 1989 r. nr 274/89 UAN/W/8382/Płd/137/89 Architekt Miasta W. utrzymał w mocy decyzję z dnia 7 lipca 1988 r. Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Dzielnicowego w sprawie wstrzymania robót budowlanych, podzielając argumentację zawartą w jej uzasadnieniu.
Od tej decyzji Ludwik I. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzucając organom naruszenie art. 7 Kpa przez nieustosunkowanie się do zarzutów zawartych w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji i pominięcie, że decyzja stwierdzająca nieważność zezwolenia na budowę była nieprawomocna, gdyż została zaskarżona do organu II instancji. Ponadto podał, że decyzje organów obu instancji nie zawierają uzasadnienie w rozumieniu art. 107 Kpa i nie wzięto pod uwagę, że wznoszony zgodnie z zezwoleniem budynek stanowi również własność jego żony. Wniósł również o dopuszczenie dowodu z akt sprawy sądowej II C 245/89 Sądu Rejonowego, w której Witold D. uzyskał zabezpieczenie powództwa "zakazującego przygotowania i rozpoczęcia budowy, a zażalenie skarżącego nie zostało rozpoznane w chwili złożenia skargi, a także z akt sprawy I SA 186/89, w której skarżący złożył skargę na decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Miasta W. w sprawie odmowy przedłużenia terminu zabudowy działki oraz w sprawie rozwiązania umowy notarialnej jej wieczystego użytkowania.