skargę Adama R., Krystyny T. i Leona K. na decyzję Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych w przedmiocie zatwierdzenia projektu badań hydrogeologicznych.
Tezy

1. Otwory rozpoznawcze i obserwacyjne, wykonywane w ramach badań geologicznych dla ustalenia zasobów wód podziemnych, nie są obiektami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 230/, lecz są elementami badawczych robót geologicznych, dla których samodzielną podstawę prowadzenia stanowią przepisy prawa geologicznego.

2. Stronami w postępowaniu o zatwierdzenie projektu badań geologicznych są właściciele /osoby władające/ tylko tych nieruchomości położonych w granicach obszaru objętego tym projektem, na których przewidziano wykonywanie robót dotyczących projektowanych na tym obszarze prac geologicznych.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 skargę Adama R., Krystyny T. i Leona K. na decyzję Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 9 stycznia 1986 r. w przedmiocie zatwierdzenia projektu badań hydrogeologicznych.

Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z dnia 5 lipca 1984 nr KDN/013/4961/M/84, wydaną na podstawie par. 9 ust. 1 pkt 8 zarządzenia nr 107 Prezesa Rady Ministrów z dnia 10 września 1963 r. w sprawie zasad sporządzania i trybu zatwierdzania projektów badań geologicznych /M.P. nr 71 poz. 349/ i par. 7 zarządzenia Prezesa Centralnego Urzędu Geologii z dnia 5 maja 1969 r. w sprawie zasad i sposobu ustalania oraz trybu zatwierdzania zasobów wód podziemnych /M.P. nr 19 poz. 163/, Prezes Centralnego Urzędu Geologii zatwierdził projekt badań geologicznych, dotyczący ustalenia zasobów wód podziemnych z utworów czwartorzędowych w kat. "B" w rejonie J. przy ujściu rzeki Ś. do rzeki W.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 sierpnia 1985 r. I SAB 14/85, wydanym na podstawie art. 216 par. 4 Kpa, uwzględnił skargę Adama R., Krystyny T. i Leona K. i zobowiązał Prezesa Centralnego Urzędu Geologii do wydania decyzji o wznowieniu postępowania zakończonego decyzją z dnia 5 lipca 1984 r., przyjmując, że właścicielom nieruchomości położonych na terenie objętym projektem badań geologicznych przysługują prawa strony w rozumieniu art. 28 Kpa w postępowaniu dotyczącym zatwierdzenia takiego projektu.

W wykonaniu wyroku Prezes Centralnego Urzędu Geologii postanowieniem z dnia 4 listopada 1985 nr GP/BG-3/1324/85, wydanym na podstawie art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa, na wniosek Adama R., Krystyny T. i Leona K. wznowił postępowanie w sprawie. Po przeprowadzeniu wznowionego postępowania Minister Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych, który przejął kompetencje Centralnego Urzędu Geologii na mocy ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów administracji państwowej /Dz.U. nr 50 poz. 262/ decyzją z dnia 9 stycznia 1986 nr GP/BG 3/1324/86, wydaną na podstawie art. 151 par. 2 Kpa, stwierdził, że decyzja Prezesa Centralnego Urzędu Geologii z dnia 5 lipca 1984 nr KDH/013/4961/M/84 została wydana z naruszeniem art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa, jednakże decyzji tej nie uchylił ze względu na okoliczności, o których mowa w art. 146 par. 2 Kpa, gdyż w wyniku wznowionego postępowania zapadłaby decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. W uzasadnieniu tej decyzji podał, że przed przedłożeniem projektu badań w Centralnym Urzędzie Geologii inwestor /Urząd Miejski w J./ uzyskał pozytywną opinię Wydziału Gospodarki Wodnej Urzędu Miasta w W. oraz Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego co do lokalizacji zamierzonej inwestycji wodociągowej. Wytypowany teren jest jedynym w rejonie J. nadającym się do budowy ujęcia dla potrzeb komunalnych tego miasta, gdyż jest położony poza zabudową miejską i są warunki do utworzenia odpowiednich stref ochrony ilościowej i jakościowej zasobów wód podziemnych.

Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję wnieśli Adam R., Krystyna T. i Leon K., zarzucając, że zaskarżona decyzja została wydana bez rozpatrzenia ich wniosków i zarzutów w stosunku do decyzji Prezesa CUG z dnia 5 lipca 1984 r., a mianowicie, że decyzja ta została wydana z pominięciem procedury budowlanej odnośnie do otworów studziennych, które - ich zdaniem - są obiektami budowlanymi. Decyzja ta została wydana po utracie aktualności informacji o terenie bez zbadania, czy planowane przedsięwzięcie geologiczne nie naruszy zakazu dokonywania zmian stosunków wodnych w rezerwacie rzeki Ś., zawartego w zarządzeniu Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 16 stycznia 1978 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody /M.P. nr 4 poz. 20/, a ponadto - na podstawie opinii Państwowego Inspektora Sanitarnego, która ustanawia nie przewidzianą prawem "strefę wzmożonego nadzoru". Zarzucili także, że we wznowionym postępowaniu nie zbadano, czy brały udział w nim wszystkie zainteresowane strony oraz że zaskarżona decyzja gołosłownie stwierdza, że wytypowany teren jest jedynym odpowiednim w rejonie miasta J. i leży poza strefą zabudowy.

Strona 1/4