Dopuszczenie do udziału w postępowaniu administracyjnym członka spółdzielni mieszkaniowej jako strony może nastąpić po spełnieniu następujących warunków: - członek spółdzielni musi się legitymować spółdzielczym prawem własnościowym do lokalu, - współudziałem w użytkowaniu wieczystym działki gruntu, na której budynek mieszkalny obejmujący dany lokal został wzniesiony, - realizacja planowanej inwestycji spowoduje konkretne naruszenie warunków korzystania z tego lokalu mieszkalnego, które są chronione przepisami prawa materialnego tj. art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Bogdana S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 7 sierpnia 2001 r. (...) w przedmiocie nieważności pozwolenia na budowę parkingu - skargę oddala.
Wojewoda M. decyzją z 19 czerwca 2001 r. (...) na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2, art. 157 par. 1 i 2 oraz art. 158 par. 1 Kpa w związku z pismem Bogdana S., przedstawiciela protestujących rodzin bloku przy ul. T. 9 i 9/1 - stwierdził nieważność decyzji Prezydenta Miasta P. (...) z 20 marca 2000 r. zatwierdzającej projekt budowlany oraz zezwalającej na budowę parkingu dla samochodów osobowych z oświetleniem i przebudową gazociągu średniego ciśnienia zlokalizowanego przy ulicy T. w P.
W uzasadnieniu tej decyzji organ wskazał, że przedmiotowe pozwolenie na budowę zostało wydane P. Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko-Własnościowej. Z ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego Zespołu Jednostek Osadniczych P., zatwierdzonego uchwałą nr 23/IV/84 Wojewódzkiej Rady Narodowej z 28 grudnia 1984 r. /Dz.Urz. Woj. P. nr 6 poz. 26/, oceny skutków zmian w zagospodarowaniu przestrzennym wynikających z realizacji planu zagospodarowania przestrzennego Zespołu Jednostek Osadniczych P. i oceny aktualności tego planu - uchwała nr XVI/74/90 Miejskiej Rady Narodowej w P. z 22 marca 1990 r. wynika, że działka przeznaczona pod budowę parkingu położona jest na terenie zabudowy mieszkaniowej z ośrodkiem usługowym II stopnia. Funkcja uzupełniająca: sport ogólnomiejski i wypoczynek. Plan ustala w zakresie ochrony i kształtowania środowiska wykształcenie ciągu zieleni wewnątrzosiedlowej stanowiącego odcinek alei spacerowej ciągu pieszego od ul. K. do ul. T., poprzez A.-R. do jaru rzeki B. i na południe do S.-W. Inwestycję objętą pozwoleniem na budowę zlokalizowano na działce, na której rosną drzewa, teren porośnięty jest trawą. Usytuowanie parkingu dla 31 samochodów na istniejącej zieleni narusza ustalenia obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. W tym planie teren przeznaczony pod inwestycję nie był przewidziany dla ruchu samochodowego.
Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. "a" prawa budowlanego z 1994 r. pozwolenie na budowę winno rozstrzygać o zgodności zagospodarowania działki z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i wymaganiami ochrony środowiska.
Ponadto pozwolenie na budowę zostało wydane bez uzyskania zgody Rady mieszkańców Osiedla. Uchybienia te stanowią podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa.
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z 7 sierpnia 2001 r. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa, po rozpatrzeniu odwołania (...) Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko-Własnościowej, uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie organu I instancji. Zdaniem organu odwoławczego o zgodności inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego rozstrzyga organ samorządowy. W tej sprawie przesądziła o tym decyzja Prezydenta Miasta P. (...) z 22 czerwca 1998 r. o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, wskazano, że organ budowlany nie ma prawa uchylać się od honorowania takiej decyzji. Może jedynie zawiadomić organ właściwy do stwierdzenia nieważności takiej decyzji w przypadku, gdy dostrzeże taką wadliwość. Podejmowanie przez organ budowlany rozstrzygnięć o niezgodności inwestycji z planem zagospodarowania przestrzennego narusza prawo, gdyż organ nie stosuje ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.