Odwołanie od powyższej decyzji złożył Andrzej B., wnosząc o jej uchylenie i stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 3 listopada 2000 r. Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T.-M. Zdaniem odwołującego się, stan faktyczny sprawy jest bezsporny, Zygmunt B. do istniejącego budynku mieszkalnego, bez wymaganego pozwolenia, dobudował kotłownię o powierzchni prawie 24 m2. Przepis art. 48 Prawa budowlanego jest jednoznaczny i w tej sprawie, powinna być wydana na podstawie tego przepisu decyzja nakazująca rozbiórkę.
Stosując tok rozumowania przyjęty przez Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w zaskarżonej decyzji, można by zalegalizować także dobudowaną kuchnię, czy łazienkę, argumentując to tym, że rozbiórka pozbawiła by ten budynek kuchni czy łazienki - a jest to sprzeczne z zasadami higieny. W demokratycznym Państwie prawnym, prawo musi obowiązywać wszystkich obywateli. Zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, nakaz rozbiórki, o którym mowa w art. 48 Prawa budowlanego jest obligatoryjny i organ nadzoru budowlanego, nie może dokonywać ewentualnej legalizacji budowy bądź wydać pozwolenia na użytkowanie obiektu.
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia 26 lipca 2001 r. (...) uchylił zaskarżoną decyzję w całości i stwierdził nieważność decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 3 listopada 2000 r. (...) w części dotyczącej nałożenia obowiązku przedłożenia oceny technicznej budynku - kotłowni.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że w przypadku samowoli budowlanej, tak jak to zostało określone w art. 48 Prawa budowlanego, podjęcie przez właściwy organ decyzji o rozbiórce, nie zależy od uznania organu, ale jak wynika z konieczności przestrzegania obligatoryjnego zapisu art. 48. Zatem kwestionowana decyzja z dnia 3 listopada 2000 r. w części dotyczącej budynku - kotłowni, obarczona jest wadą z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. Natomiast samowolne wykonanie ścianki działowej na strychu budynku, należy do samowoli budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego bez pozwolenia na budowę i stanowi podstawę do zastosowania art. 50 i art. 51 Prawa budowlanego.
Na powyższą decyzję Zygmunt B. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Zdaniem skarżącego, wybudowana kotłownia w miejsce rozebranych pieców kaflowych, jest związana z budynkiem mieszkalnym, czyli zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, jest urządzeniem związanym z istniejącym obiektem budowlanym, a nie obiektem budowlanym. Kotłownia ta jest elementem centralnego ogrzewania, zapewniającym możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Nie jest więc trafny pogląd, że zachodzą w tym przypadku okoliczności, o których mowa w art. 48 Prawa budowlanego.
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego w odpowiedzi na skargę, podtrzymuje stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji i wnosi o oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest nieuzasadniona.
Bezspornym jest, że skarżący wybudował budynek - kotłowni, a w nim zainstalował kocioł centralnego ogrzewania, zbiornik na olej opałowy i inne urządzenia niezbędne do prawidłowego funkcjonowania instalacji centralnego ogrzewania, która zastąpiła wcześniej rozebrane w budynku mieszkalnym piece kaflowe. Tych faktów zdaje się nie dostrzegać organ pierwszej instancji i skarżący, który w skardze odwołuje się do art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego. Przy kwalifikacji prawnej tej inwestycji, nie można zapomnieć, że oprócz urządzeń technicznych związanych z instalacją kotłowni, o których mowa w art. 3 pkt 1a i pkt 9 Prawa budowlanego, skarżący wybudował budynek - kotłownię o powierzchni prawie 24 m2, zagłębiony w ziemi i posiadający zadaszenie. I ten fakt decyduje o tym, że jest to obiekt budowlany z wszelkimi tego konsekwencjami, a przede wszystkim wymagający uzyskania pozwolenia na budowę.