Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody M. w przedmiocie pozwolenia na budowę
Tezy

1. Stacja bazowa telefonii komórkowej jest obiektem budowlanym na wykonanie którego, niezależnie od tego, czy jest wykonany na budynku, czy też jako wolnostojące urządzenie, niezbędne jest uzyskanie pozwolenia na budowę.

2. Projektowana na budynku przychodni zdrowia stacja bazowa telefonii komórkowej nie jest elementem wyposażenia budynku przeznaczonego na pobyt ludzi. Nie jest też urządzeniem związanym z nim funkcjonalnie. Stanowi odrębny od budynku obiekt budowlany, składający się jak wynika z akt sprawy, z urządzenia przekaźnikowego, wieży antenowej i anten sektorowych i na jego wykonanie niezbędne jest uzyskanie pozwolenia na budowę.

Skoro zatem przedmiotowa inwestycja, wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, a nie polega ona na robotach budowlanych wymienionych w przepisie art. 39 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, to decyzja taka powinna być poprzedzona decyzją ustalającą warunki zabudowy i zagospodarowania terenu spełniającą wymogi określone w art. 42 tej ustawy. Przesądzi ona kwestię możliwości, dopuszczalności oraz zgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego budowy stacji bazowej telefonii komórkowej na budynku.

3. Nie dysponowanie przez inwestora ważną decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wyklucza możliwość uzyskania przez niego decyzji o pozwoleniu na budowę.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Adama G., Danuty K., Danuty W. na decyzję Wojewody M. z dnia 26 lipca 2001 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, (...).

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z 26 lipca 2001 r. Wojewoda M. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa, po rozpatrzeniu odwołania Polskiej Telefonii Cyfrowej Sp. z o.o. w W., uchylił w całości decyzję Prezydenta O. odmawiającej zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia Polskiej Telefonii Cyfrowej Sp. z o.o. w W. pozwolenia na budowę stacji bazowej ERA GSM, na dachu budynku przychodni zdrowia w O. przy ulicy K. 49 i umorzył postępowanie pierwszej instancji.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że Prezydent O. negatywnie rozpatrzył wniosek o wydanie pozwolenia na budowę przedmiotowej inwestycji uznając, że jest ona sprzeczna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zdaniem organu odwoławczego, decyzja organu I instancji jest błędna, ponieważ nie dokonał on oceny, czy planowana inwestycja wymaga pozwolenia na budowę czy też zgłoszenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy Prawo budowlane z 1994 r. Zgodnie z tym przepisem zgłoszenia właściwemu organowi, wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu urządzeń na obiektach budowlanych o wysokości powyżej 3 m. Do zgłoszenia inwestor powinien dołączyć stosowne dokumenty przewidziane w art. 30 ust. 1 a tej ustawy. Organ po dokonaniu oceny tych dokumentów, może nałożyć w drodze decyzji obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę, ale tylko wtedy, gdy wystąpi jedna z przesłanek przewidzianych w art. 30 ust. 3 ustawy Prawo budowlane z 1994 r. Organ musi wskazać z jakimi konkretnie zagrożeniami może wiązać się podjęcie realizacji zgłoszonego obiektu lub robót budowlanych i powołać konkretne przepisy lub ustalenia planu dające podstawę do uznania prawdopodobieństwa ich wystąpienia.

Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję złożyli Adam G., Danuta K. i Danuta W. wnosząc o uchylenie tej decyzji.

Zarzucili, że planowana inwestycja, zaliczana do mogących pogorszyć stan środowiska jest niezgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Plan ten wyklucza na tym terenie lokalizację wszelkich obiektów i urządzeń uciążliwych.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda M. wniósł o jej oddalenie, podkreślając, że decyzja organu I instancji jest wadliwa z tego powodu, że wykonywanie robót budowlanych polegających na montowaniu urządzeń budowlanych o wysokości ponad 3 m wymaga zgłoszenia właściwemu organowi a nie pozwolenia na budowę.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna, choć z innych przyczyn niż w niej wskazano.

Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, Sąd dokonuje kontroli zaskarżonej decyzji pod względem jej zgodności z przepisami prawa obowiązującego w dacie jej wydania. W dokonywaniu oceny legalności Sąd nie jest związany co do zasady granicami skargi, co wynika z art. 51 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Strona 1/3