1. Przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie zawierają regulacji prawnych dotyczących inwestorów zastępczych, a umowy o zastępstwo inwestorskie, mocą których ustanawia się inwestora zastępczego, w praktyce występują jako umowy cywilnoprawne.
2. Wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę na podstawie decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu wydanej wprawdzie nie na wnioskodawcę jako inwestora, lecz na inwestora zastępczego, nie powoduje że decyzja o pozwoleniu na budowę wywołuje skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności. Niewątpliwie jest ona wadliwa, skoro każdy podmiot występujący o pozwolenie na budowę musi złożyć decyzję o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wydaną na jego rzecz, a nie dla innego podmiotu. Nie można jednak przyjąć, że ta wadliwość ma charakter rażący w rozumieniu art. 156 par. 1 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) Przedsiębiorstwa Budowlanego "DPB" Sp. z o.o. we W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 20 lipca 2001 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę - uchyla zaskarżoną decyzję, (...).
Zaskarżoną decyzją z dnia 20 lipca 2001 r. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił decyzję Wojewody D. z dnia 22 marca 2001 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta W. z dnia 19 listopada 1999 r. w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę inwestycji i stwierdził nieważność tej decyzji.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy powołując się na przepis art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 3 ustawy - Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/ stwierdził, iż do wniosku o pozwolenie na budowę należy dołączyć:
- projekt budowlany wraz z opiniami, pozwoleniami i innymi dokumentami, wymaganymi przepisami szczególnymi,
- dowód stwierdzający prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane,
- decyzję o warunkach, zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o zagospodarowaniu przestrzennym.
Z akt sprawy natomiast wynika, że inwestor - (...) Przedsiębiorstwo Budowlane "DPB" Sp. z o.o. przedstawił decyzję o warunkach, zabudowy i zagospodarowania terenu, która nie została wydana na niego, a na Spółkę z o.o. Grupa Inwestycyjna "GI", z którą inwestor zawarł "umowę o zastępstwo inwestycyjne". Jest to jedynie "zlecenie, obejmujące wykonanie w imieniu inwestora oraz na jego koszt określonych, robót budowlanych." Stanowi to w ocenie organu przesłankę do stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji określoną w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.
Stosownie ponadto do wymogu art. 33 ust. 1 Prawa budowlanego pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlanego, natomiast kwestionowana decyzja została wydana tylko na budowę obiektów kubaturowych, co określono jako I etap inwestycji. Pozwolenie na budowę przyłączy: wodociągowego, energetycznego, kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej i telefonicznego zostało wydane oddzielnie, to jest w dniu 21 lipca 2000 r., co uznane zostało jako II etap powyższej inwestycji. Całe zamierzenie inwestycyjne polegające na budowie obiektów kubaturowych infrastruktury technicznej oraz parkingu dla własnych potrzeb określono w decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Podział tego zamierzenia na etapy i oddzielne wydawanie pozwoleń na budowę na poszczególne etapy organ wydający zaskarżoną decyzję uznał za rażące naruszenie prawa, to jest art. 33 ust. 1 Prawa budowlanego. W kwestionowanej decyzji nie ujęto też parkingu.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji zawarte zostało pouczenie o prawie strony, która poniosła szkodę na skutek wydania decyzji z naruszeniem art. 156 par. 1 Kpa albo stwierdzenia nieważności takiej decyzji do dochodzenia roszczeń odszkodowawczych na podstawie art. 160 par. 1 Kpa.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję podnosi się, iż została ona wydana z naruszeniem art. 16 Kpa wobec braku przesłanek do stwierdzenia nieważności decyzji.