Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewody w W. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie o rozbiórkę i pozwolenia na budowę
Tezy

W wyniku podziału nieruchomości quoad usum współwłaściciel może nabyć prawo do dysponowanie nieruchomością w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, jeżeli wynika to z treści umowy lub orzeczenia.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu z udziałem prokuratora sprawy ze skargi Doroty W. i Marianny M. na postanowienie Wojewody w W. z dnia 20 grudnia 1990 r. (...) w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie o rozbiórkę i pozwolenia na budowę - stwierdził nieważność zaskarżonego postanowienia oraz utrzymanego nim w mocy postanowienia organu pierwszej instancji; (...).

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 5 października 1990 r. wydanym z upoważnienia Burmistrza Dzielnicy w W. zawieszono postępowanie w sprawie rozbiórki przez Krystynę S. części tarasu wybiegającego poza gabaryty określone postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 28 grudnia 1983 r. (...), tj. 3,50 m2 i wydania pozwolenia na dobudowę sionki przed wejściem do lokalu nr 2 w budynku przy ul. P. 16 w W. do czasu określenia przez sąd, jakie części tarasu przypadają w użytkowanie poszczególnym współwłaścicielom.

W uzasadnieniu tego postanowienia stwierdzono, że decyzją z dnia 25 września 1990 r. Architekt Wojewódzki uchylił decyzję Architekta Dzielnicowego z dnia 7 czerwca 1990 r. orzekającą przymusową rozbiórkę fragmentu werandy /sionki/ murowanej o wymiarach 2,20 x 4,20 m przy wejściu do lokalu nr 2 w budynku przy ul. P. 16, ponieważ aktualnie przed Sądem Rejonowym toczy się postępowanie o ustalenie sposobu korzystania przez poszczególnych współwłaścicieli z nieruchomości, i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Ustalono, że Krystyna S. samowolnie wykonała taras i schody zewnętrzne o wymiarach 1,36 x 1,90 m, co jest niezgodne z postanowieniem sądu, według którego sionka miała mieć powierzchnię wynoszącą 3,50 m2.

Postanowieniem wydanym z upoważnienia Wojewody w W. z dnia 20 grudnia 1990 r. utrzymano w mocy postanowienie organu I instancji i dokonano następujących ustaleń. Postanowieniem z dnia 28 grudnia 1983 r. (...) Sąd Rejonowy zniósł współwłasność zabudowanej działki gruntu położonej w W. przy ul. P. 16 oraz ustanowił odrębną własność lokali mieszkalnych w budynku znajdującym się na tej działce. Zgodnie z tym postanowieniem lokal nr 2 znajdujący się na parterze przyznany został na własność Krystynie S., wejście zaś do tego lokalu /poprzednio ze wspólnej klatki schodowej/, tj. schody oraz sionka o powierzchni 3,50 m2, miały być zlokalizowane wzdłuż elewacji frontowej na zewnątrz budynku. W tej sytuacji "logicznym wydaje się, że efektem prowadzonego aktualnie postępowania o ustalenie sposobu korzystania z nieruchomości /zaświadczenie SR z dnia 13 września 1990 r. (...)/ winno być przydzielenie Pani S. prawa do gruntu wzdłuż budynku od frontu, w przeciwnym bowiem razie wyżej wymieniona pozbawiona by była możliwości wejścia do wyodrębnionego w wyniku podziału sądowego lokalu nr 2".

W związku z powyższym do czasu ustalenia przez sąd sposobu korzystania z nieruchomości przez poszczególnych użytkowników należało zawiesić postępowanie zarówno w sprawie ewentualnej rozbiórki samowolnie zrealizowanego tarasu wykraczającego poza powierzchnię 3,50 m2, jak i w sprawie pozwolenia na dobudowę sionki.

W skargach do Naczelnego Sądu Administracyjnego Dorota W. i Marianna M. stwierdzają, że postanowienie organu wojewódzkiego nie ustosunkowało się do tego, że Krystyna S., budując sionkę wybiegającą poza gabaryty ustalone w postanowieniu sądu, naruszyła prawo budowlane i interesy skarżącej. Wbrew twierdzeniom zawartym w tym postanowieniu sąd dokonał tylko zniesienia współwłasności lokali, a co do gruntu ustalił dla poszczególnych współwłaścicieli ułamkowe udziały. Organy administracyjne mogą samodzielnie podejmować decyzje bez oczekiwania na orzeczenie sądu. Konieczność rozebrania budowli zrealizowanej samowolnie jest wyłącznie sprawą administracyjną i sposób zniesienia współwłasności przez sąd nie wpłynie na to rozstrzygnięcie.

Strona 1/2