Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody M. w przedmiocie zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenia na budowę
Tezy

Przystąpienie przez gminę do uchwalenia dla terenu objętego wnioskiem inwestora miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie stanowi podstawy do odmowy wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, stąd nieuzasadniony jest zarzut skargi o wydaniu decyzji mimo rozpoczętej procedury planistycznej. Przystąpienie do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego mogło jedynie stanowić, stosownie do treści art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, przesłankę do zawieszenia postępowania w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Natomiast wobec braku stosownego uregulowania w przepisach ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie mogło prowadzić do zawieszenia postępowania w sprawie pozwolenia na budowę jak i nie stanowiło podstawy dla odmowy wydania decyzji w tym przedmiocie

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Józefa L. i Anny T.-L. na decyzję Wojewody M. z dnia 12 grudnia 2000 r. (...) w przedmiocie zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenia na budowę skargę oddala

Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżoną decyzją z dnia 12 grudnia 2000 r. Wojewoda M. po rozpoznaniu odwołania Anny T.-L. i Józefa L. od decyzji Burmistrza Gminy W.-W. z dnia 4 sierpnia 2000 r. zatwierdzającej projekt budowlany udzielającej NCC POLSKA Sp. z o.o. w W. pozwolenia na budowę zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych /apartamentowych/ z garażem podziemnym na terenie działki nr ewid. 35 z obrębu 1-05-48 przy ul. U. w W. w powołaniu na art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu swego stanowiska organ odwoławczy ustalił, że decyzja o pozwoleniu na budowę została poprzedzona wydaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, która rozstrzygnęła o możliwości zabudowy przedmiotowej działki budynkami wielomieszkaniowymi, a w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu przewidziano funkcje mieszkaniowe wraz z urządzeniami I stopnia obsługi, jako podstawowe przeznaczenie tego terenu. Plan ten dopuszcza również realizację budynków wyższych niż obiekty otaczające, a nawet dominanty na specjalnych warunkach.

Przewyższenie przedmiotowego obiektu o jedną kondygnacje niektórych budynków znajdujących się na tym terenie mieści się w ramach planu miejscowego. Zrealizowanie w sąsiedztwie zabudowy o charakterze budynków wolnostojących i zbliźniaczonych nie wyklucza realizacji spornej inwestycji. Istniejąca zabudowa w wielu przypadkach ma trzy kondygnacje i wobec tego sporny obiekt przy maksymalnej jego wysokości 11 m nie będzie dominantą w terenie.

Szczegółowa analiza zacienienia działek sąsiednich wykonana na zamówienie inwestora wskazuje, że obiekt spełni warunki nasłonecznienia sąsiednich budynków wynikające z obowiązujących przepisów. Zatwierdzony projekt zapewnia zagospodarowanie wód opadowych na własnej działce inwestora.

W skardze Anna T.-L. i Józef L. zarzucają, wadliwość doręczenia im decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, co uniemożliwiło skarżącym wniesienie odwołania od tej decyzji.

Skarżący zarzucają że decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu wydana dla przedmiotowej inwestycji jest wadliwa, bowiem wydana została z naruszeniem art. 1 pkt 2 i art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./.

Skarżący podkreślają że nabycie przez nich nieruchomości położonej przy ul. U. 15A poprzedzone zostało uzyskaniem w Urzędzie Gminy W.-W. - Wydział Architektury informacji budownictwa na tym terenie nie może odbiegać od istniejącego budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego. Na terenie w skład którego wchodzi działka skarżących i działka inwestora, zrealizowane zostało w 1982 r. osiedle, jako obszar niskiej intensywności. W ocenie skarżących obowiązujący plan ogólny zagospodarowania przestrzennego nie zmienił tego przeznaczenia, a wobec braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wyrażenie zgody na przedłożony projekt jest przedwczesne i obarczone dużym błędem, mającym wpływ na wygląd całego osiedla. Realizacja zaskarżonej decyzji w ocenie skarżących wprowadzi chaos architektoniczny w rejonie dotychczas harmonijnie zabudowanym.

Strona 1/5