Wniosek informujący o ustaniu przekroczenia może być złożony przez jednostkę organizacyjną jeszcze przed nałożeniem na nią kary w trybie określonym w par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie kar pieniężnych za naruszanie wymagań ochrony środowiska oraz rejestru decyzji dotyczących tych kar /Dz.U. nr 162 poz. 1138/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "A." SA we W. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (...) w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie wymagań ochrony środowiska - oddala skargę.
Główny Inspektor Ochrony Środowiska, decyzją z dnia 25 lipca 2001 r., utrzymał w mocy decyzję K.-P. Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 17 kwietnia 2001 r. w sprawie ustalenia pieniężnej kary łącznej za przekroczenie dopuszczalnej emisji pyłu polichlorku winylu z Kompleksu PCW emitor - 2E 701/2. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy stwierdził, co następuje. K.-P. Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w B., ostateczną decyzją z dnia 30 listopada 2000 r., wymierzył Zakładom Azotowym "A." S.A. we W. godzinową karę pieniężną za przekroczenie emisji dopuszczalnej pyłu polichlorku winylu z Kompleksu PCW emitor - 2E 701/2 z terminem rozpoczęcia naliczania kar od dnia 10 października 2000 r. godzina 14.00. Pismem z dnia 29 listopada 2000 r., zakład powiadomił o ustaniu naruszenia i przekazał wyniki pomiarów z dnia 30 października 2000 r., potwierdzające ustanie przekroczenia. W związku z powyższym, K.-P. Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w B., działając na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /tekst jednolity Dz.U. nr 49 z 1994 r. poz. 196 ze zm./ i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie kar pieniężnych za naruszanie wymagań ochrony środowiska oraz rejestru decyzji dotyczących tych kar /Dz.U. nr 162 poz. 1138/, ustalił Zakładom Azotowym "A." S.A. we W. pieniężną karę łączną za przekroczenie emisji dopuszczalnej pyłu polichlorku winylu z Kompleksu PCW emitor - 2E 701/2 w okresie od dnia 10 października 2000 r. godzina 14.00 do dnia 30 października 2000 r. godzina 14.00. Organ odwoławczy wyjaśnił, że pismo zakładu z dnia 31 października 2000 r., informujące o incydentalnym charakterze przekroczenia nie mogło być uznane za wniosek o zaprzestanie naliczania kary pieniężnej, gdyż nie dołączono do niego żadnych danych dotyczących pomiarów. Dopiero wniosek z dnia 23 listopada 2000 r. zawierał wyniki pomiarów przeprowadzonych w dniach 11-13 października 2000 r. We wniosku tym zakład wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku w sprawie zakończenia naliczania kary pieniężnej. Wniosku tego organ pierwszej instancji nie uwzględnił, a postanowienie w tej kwestii, wydane dnia 29 grudnia 2000 r., jest ostateczne. Organ odwoławczy podkreślił, że pismo z dnia 23 listopada 2000 r. zostało złożone po upływie 30 dni od wykonania pomiarów, co uniemożliwiało jego uwzględnienie. Przy ustalaniu pieniężnej kary łącznej uwzględniono wniosek z dnia 29 listopada 2000 r., zawierający wyniki pomiarów z dnia 30 października 2000 r., gdyż spełniał on warunki określone w par. 5 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1998 r.
Skargę na powyższą decyzję wniósł "A." SA we W. Strona skarżąca domagała się uchylenia zaskarżonej decyzji i utrzymanej nią w mocy decyzji organu pierwszej instancji, zarzucając:
1. naruszenie art. 110 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie kar pieniężnych za naruszenie wymagań ochrony środowiska oraz rejestru decyzji dotyczących tych kar - poprzez wymierzenie kary pieniężnej za okres, w którym przekroczenia dopuszczalnej emisji nie było oraz błędne potraktowanie wniosku dowodowego złożonego przed wydaniem decyzji zawierającej informację o rozpoczęciu naliczania kary jako wniosku o zaprzestanie jej naliczania;