Stosownie do regulacji art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ zarzut do projektu planu zagospodarowania przestrzennego może wnieść każdy kogo interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przez ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonego do publicznego wglądu. Wynika z tego, że nie wystarczy sam fakt istnienia po stronie skarżących interesu prawnego lub uprawnienia rozumianego jako interesu obiektywnie chronionego przepisami prawa materialnego. Warunkiem niezbędnym do kwestionowania planu w formie zarzutu jest naruszenie tego interesu lub uprawnienia, co musi wykazać strona skarżąca.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Bożeny i Andrzeja N. na uchwałę Rady Gminy W.-B. z dnia 27 października 2000 r. (...) w przedmiocie odrzucenia zarzutu do projektu planu zagospodarowania przestrzennego W.-Pn. - skargę oddala.
Pismem z dnia 4 kwietnia 2000 r. Bożena i Andrzej N. wnieśli zarzut do projektu planu zagospodarowania przestrzennego W.-Pn. kwestionując zamierzony przebieg ulicy Projektowanej, przecinającej działkę nr 39/5 stanowiącą ich własność. Na działce tej został pobudowany nowy dom, garaż i stałe ogrodzenie na podstawie decyzji nr 183/97 z dnia 1 kwietnia 1997 r.
Uchwałą nr XXXIII 425/2000 z dnia 27 października 2000 r. Rada Gminy W.-B. odrzuciła zarzut Bożeny i Andrzeja N. podnosząc, że ulica P. stanowi najważniejszą ulicę W.-Pd. Na terenie W.-Pn. ulica ta przebiega jedynie na odcinku od ul. Ś. do ul. S. i została tak poprowadzona, by w jak najmniejszy sposób kolidowała ona z istniejącymi działkami. Wytyczona w planie ulica w niewielkim stopniu narusza działkę 39/5, należącą do skarżących. Budynek mieszkalny oraz pozostałe ok. 500 m działki pozostają do dyspozycji właściciela.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożyli Bożena i Andrzej N., wnosząc o unieważnienie zaskarżonej Uchwały. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że wcześniej 25 maja 1998 r. zgłoszony został protest przeciwko aktualnemu przebiegowi ul. Ś. Nie poinformowano skarżących, że protest ten należało skierować do władz miasta Warszawy. Nie wiadomo czy władze Gminy przekazały ten protest odpowiednim organom.
Ponadto Rada Gminy W.-B. dopuściła się błędów przy aktualnym planie zagospodarowania przestrzennego W. Dokonano bowiem sztucznego podziału na W.-Pn. i W.-Pd., a teren rezerwowany pod ul. Ś. pozostawiono jako "bezpański". Projektowana ulica pochłonie około 75 procent działki skarżących, co uniemożliwia prawidłowe gospodarowanie ich własnością. Jest to sprzeczne z zasadami sprawiedliwości i Konstytucja. RP. Skarżący uznali również, że projekt nie uwzględnia ochrony unikalnej Wydmy Nowodworskiej porośniętej lasem sosnowym oraz starorzeczy porośniętych z rozliczną florą i fauną.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy W.-B. wniosła o jej oddalenie. Oprócz argumentów podniesionych w uzasadnieniu zaskarżonej Uchwały, Rada Gminy podała, że decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla budynku mieszkalnego i stałego ogrodzenia, oraz następnie decyzja o pozwoleniu na ich budowę, wydane zostały przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowych planów zagospodarowani przestrzennego W.-Pn. i W.-Pd. Wytyczenie ulicy Projektowanej nie koliduje ze stałym ogrodzeniem działki skarżących od strony ulicy, na które zostało wydane pozwolenie na budowę. Kolizja dotyczy natomiast ogrodzenia znajdującego się na granicy działki nr 39/5 i 34, na które nie było decyzji formalnoprawnej.
Ulica projektowana wraz z Traktem Nadwiślańskim tworzy główny szkielet układu komunikacyjnego W.-Pd. Ma to być ulica lokalna przebiegająca zarówno na terenie W.-Pn. i W.-Pd.
Wytyczenie takich przebiegów dróg komunikacyjnych było znane od początku opracowania projektów zagospodarowania przestrzennego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Przedmiotem skargi jest Uchwała Rady Gminy W.-B. z dnia 27 października 2000 r. o odrzuceniu zarzutu Bożeny i Andrzeja N. zgłoszonego do projektu panu zagospodarowania przestrzennego W.-Pn.