Skarga Urszuli T. na decyzję Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w Sieradzu w przedmiocie odmowy pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Gminy D., a także
Tezy

Zastrzeżenia zamieszczone w uchwale zatwierdzającej ogólny plan zagospodarowania przestrzennego, że na terenie przeznaczonym na cele budownictwa jednorodzinnego realizacja zabudowy będzie możliwa dopiero po zatwierdzeniu planu szczegółowego dla tego terenu, nie ma znaczenia prawnego w świetle przepisów ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 35 poz. 185/ i nie może być podstawą odmowy udzielenia pozwolenia na budowę domu jednorodzinnego na tym terenie.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Urszuli T. na decyzję Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w Sieradzu z dnia 7 stycznia 1986 r. w przedmiocie odmowy pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Gminy D., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w Sieradzu kwotę sześćset złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/3

Dyrektor Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w Sieradzu, po rozpatrzeniu odwołania Urszuli T. od decyzji Naczelnika Gminy D. z dnia 25 października 1985 nr 8381/53/85, odmawiającej udzielenia pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego na działce położonej w miejscowości Ch., decyzją z dnia 7 stycznia 1986 nr UAN. 8389-120/2954/85/86 utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Na decyzję organu II instancji Urszula T. złożyła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o uchylenie tej decyzji jako wydanej z naruszeniem prawa materialnego oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi zwróciła uwagę na fakt, że organ I instancji odmówił jej wydania pozwolenia na budowę domu mieszkalnego, powołując się na art. 54 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, podając w uzasadnieniu, że działka wprawdzie znajduje się na terenie, który uchwałą nr XXIV/83/82 Gminnej Rady Narodowej w D. z dnia 29 kwietnia 1982 r., zatwierdzającą ogólny plan zagospodarowania przestrzennego, został przeznaczony na cele zabudowy jednorodzinnej, jednakże - zgodnie z zawartym w uchwale zastrzeżeniem - realizacja budownictwa na tym terenie może nastąpić po "rozwiązaniu szczegółowym dla całego terenu". Według informacji zawartej w decyzji, "rozwiązanie" takie nie zostanie opracowane przed upływem najbliższych 2 lat. Organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu I instancji z takim samym uzasadnieniem, uznając, że uchwała o zatwierdzeniu ogólnego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy D. zawiera zastrzeżenie, iż realizacja budownictwa mieszkalnego może nastąpić dopiero po opracowaniu i zatwierdzeniu szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego tego terenu, łącznie z przyległymi terenami w P. Skarżąca kwestionuje takie uzasadnienie decyzji, twierdząc, że organ tworzy "nie znaną prawu konstrukcję warunkowego planu zagospodarowania przestrzennego, z czego wyprowadza się negatywne dla obywatela wnioski". Zarzuca, że organ - wbrew art. 7 Kpa - nie zbadał wszystkich okoliczności faktycznych jej sprawy, z których wynika "jak żywotne dla obywatela znaczenie ma decyzja, o którą wnosi". Okoliczność, że uchwalony przez Gminną Radę Narodową w D. plan zagospodarowania przestrzennego nie będzie realizowany przez okres co najmniej 5 lat, budzi sprzeciw ze względów społecznych. Skarżąca twierdzi dalej, że sposób załatwienia jej sprawy stanowi "dowód przerzucania opieszałości administracji na barki obywatela w sytuacji, gdy na danym terenie nie ma on innych możliwości poprawy swych warunków mieszkaniowych".

Dyrektor Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w Sieradzu, odpowiadając na skargę Urszuli T., wniósł o oddalenie skargi. W uzasadnieniu tego wniosku stwierdził, że Urszula T. zwróciła się pisemnie do Naczelnika Gminy D. "o wydzielenie z działki nr 225, stanowiącej własność jej rodziców, położonej w miejscowości Ch., działki budowlanej, na której to zamierza pobudować". Zdaniem Dyrektora Wydziału, należy domniemywać, że pismo to "zostało potraktowane jako wniosek o udzielenie zezwolenia na budowę" i Naczelnik Gminy odmówił udzielenia takiego pozwolenia, zgodnie bowiem z warunkiem zawartym w części opisowej planu realizacja budownictwa jednorodzinnego może nastąpić po opracowaniu i zatwierdzeniu miejscowego szczegółowego planu zagospodarowania tego terenu, łącznie z przyległymi terenami zabudowy mieszkaniowej w P. Opracowanie planu szczegółowego - zdaniem Dyrektora Wydziału - może nastąpić "na wniosek Naczelnika Gminy przez Wojewódzkie Biura Planowania Przestrzennego w miarę wystąpienia potrzeb w tym przedmiocie, nie zaś z uwagi na chęć realizacji obiektu przez pojedynczą osobę". Wyrażenie zgody na zabudowę przez Urszulę T. posiadanej działki w jej obecnych granicach "spowoduje określone trudności w prawidłowym podziale i zagospodarowaniu tego terenu w przypadku przystąpienia do opracowania miejscowego planu szczegółowego". Zarzut opieszałości w sporządzaniu planu szczegółowego jest - zdaniem Dyrektora Wydziału - nieuzasadniony, gdyż "zapis" w tekście planu nie ustala terminu opracowania miejscowego planu szczegółowego". Odmowa wydania pozwolenia na budowę była zatem właściwa, gdyż takie pozwolenie byłoby sprzeczne z art. 3 i 29 ust. 5 prawa budowlanego. Artykuł 3 tego prawa bowiem stanowi, że obiekty budowlane mogą być budowane wyłącznie na terenach przeznaczonych na ten cel zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym, w myśl zaś art. 29 ust. 5 pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie osobie, która wykaże prawo do dysponowania nieruchomością. Dyrektor Wydziału stwierdził ponadto, że "Przeniesienie prawa własności działki na obywatelkę Urszulę T. może nastąpić po zatwierdzeniu planu zagospodarowania działki, który to plan winien być fragmentem miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego całego terenu".

Strona 1/3