Uchylenie w trybie art. 155 Kpa decyzji ostatecznej, określającej wysokość odszkodowania za nieruchomość przejętą na własność Państwa, wywołuje taki skutek, że odszkodowanie musi być ustalone od nowa w pełnym zakresie, to jest co do wszystkich składników nieruchomości.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi J. D. W. na decyzję Głównego Geodety Wojewódzkiego w Ostrołęce z dnia 27 stycznia 1987 r. w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie odszkodowania za nieruchomość przejętą na własność Państwa i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta i Gminy w W., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od organu stopnia wojewódzkiego kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Decyzją z dnia 26 lipca 1985 r. Dyrektor Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w Ostrołęce, wskazując jako podstawę prawną art. 155 Kpa uchylił ostateczną decyzję nr 85 Naczelnika Miasta i Gminy W. z dnia 16 czerwca 1983 r. ustalającą odszkodowanie w wysokości 631.847 zł na rzecz J. D. W. za nieruchomość przejętą na własność Państwa w 1966 r. w trybie ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o terenach dla budownictwa domów jednorodzinnych w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 31 poz. 138 ze zm./. Przyczyną uchylenia wskazanej decyzji z dnia 16 czerwca 1983 r. było to, że ustalone odszkodowanie nie obejmowało wszystkich obiektów na nieruchomości i wobec tego sprawa wymagała ponownego rozpoznania.
Na podstawie powyższej decyzji J. D. W. wypłacono sumę 631.847 zł.
Następnie decyzją z dnia 11 lutego 1986 r. Kierownik Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Miasta i Gminy w W. ustalił odszkodowanie na rzecz Janiny W. za obiekty i urządzenia budowlane oraz roślinność na wskazanej nieruchomości w wysokości 729.871 zł. Decyzja ta stała się ostateczna. Z jej uzasadnienia wynika, że wymieniona kwota obejmuje tylko te części składowe nieruchomości, które pominięto w decyzji z dnia 16 czerwca 1983 r.
W kolejnych pismach, w tym w piśmie z dnia 30 czerwca 1986 r., Janina W. podnosiła, że otrzymała zbyt niskie odszkodowanie za budynek mieszkalny i domagała się podwyższenia tego odszkodowania. Żądanie to zostało załatwione decyzją z dnia 26 listopada 1986 r. Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta i Gminy w W., którą odmówiono wznowienia postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania na rzecz J. D. W za przejętą na własność państwa nieruchomość.
Po rozpatrzeniu odwołania od tej decyzji Główny Geodeta Wojewódzki w Ostrołęce decyzją z dnia 27 stycznia 1987 nr G.IV-8220/6/84/86 utrzymał ją w mocy, przedstawiając w uzasadnieniu swej decyzji przebieg sprawy, a w szczególności to, że skoro J. D. W. pobrała odszkodowanie za grunt i budynek mieszkalny w 1983 r. to odszkodowanie za to nie może być ustalone ponownie według aktualnie obowiązujących cen. Oznacza to brak podstaw do wznowienia postępowania.
Decyzję organu odwoławczego z dnia 27 stycznia 1987 r. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Janina Danuta W., której zarzuty sprowadzają się w istocie do tego, że jej zdaniem sprawa została rozstrzygnięta z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości, a zwłaszcza art. 96 ust. 1 tej ustawy. Według skarżącej, uchybienie decyzji z dnia 16 czerwca 1983 r. określającej wysokość odszkodowania, wywołało ten skutek, że odszkodowanie za wszystkie składniki nieruchomości powinny być ustalone na podstawie zasad wynikających z przepisów ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r., a więc także za te składniki, których dotyczyła uchylona decyzja z dnia 16 czerwca 1983 r.
W odpowiedzi na skargę organ administracji wniósł o oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: