Skarga Bogusława P. na decyzję Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie odszkodowania i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Głównego Architekta Wojewódzkiego w G., a także
Tezy

1. Upływ przedawnienia roszczenia o odszkodowanie /art. 160 par. 6 Kpa/ jest przesłanką materialnoprawną, która może powodować odmowę przyznania odszkodowania, nie jest przesłanką procesową, prowadzącą do umorzenia postępowania administracyjnego na zasadzie art. 105 Kpa. 2. Od decyzji umarzającej postępowanie administracyjne w sprawie przyznania odszkodowania na zasadzie art. 160 Kpa przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Bogusława P. na decyzję Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej z dnia 15 września 1987 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie odszkodowania i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Głównego Architekta Wojewódzkiego w G., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej kwotę złotych cztery tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Minister Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej decyzją z dnia 15 września 1987 r. utrzymał w mocy decyzję Głównego Architekta Wojewódzkiego w G. z dnia 23 czerwca 1987 r., umarzającą postępowanie w przedmiocie przyznania Bogusławowi P. odszkodowania. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister ustalił. że Bogusław P. złożył wniosek o przyznanie mu na mocy art. 160 Kpa odszkodowania z uchybieniem 3-letniego terminu, o jakim mowa w par. 6 tego artykułu. Decyzja ostateczna, stwierdzająca nieważność pozwolenia na budowę, jakiego udzielono Bogusławowi P., stała się ostateczna w dniu jej wydania przez Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska, to jest w dniu 18 maja 1983 r., podczas gdy Bogusław P. złożył wniosek o przyznanie mu odszkodowania w dniu 8 czerwca 1987 r. W ocenie organu administracji, wniesienie przez Bogusława P. w dniu 21 maja 1986 r. powództwa do sądu powszechnego nie przerwało biegu przedawnienia, albowiem w tym dniu roszczenie skarżącego było już przedawnione. Zdaniem organu administracji, w sprawie brak jest dowodu wskazującego na dokonanie przed dniem 18 maja 1986 r. przez stronę lub organ administracji czynności prawnej, która przerwałaby bieg terminu przedawnienia w myśl art. 123 Kc.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Ministra Bogusław P. zarzuca naruszenie przepisów prawa, polegające na tym, że zostało rozstrzygnięte co do istoty sprawy jego żądania dotyczące odszkodowania, podczas gdy organ administracji w osobie Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej nie rozpoznał jego wniosku z dnia 1 lipca 1986 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody G. z dnia 31 marca 1983 r., odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w S.G. z dnia 17 czerwca 1977 r., której mocą przekazano w użytkowanie teren zabudowany, położony w S.G. przy ul. L. nr 155, na rzecz Wojewódzkiej Spółdzielni Pracy Przemysłu Chemicznego w S. Ponadto skarżący wywodzi, że został przez niego złożony wniosek o nieważności decyzji Wojewody G. z dnia 13 grudnia 1983 r., a decyzja ostateczna w tej mierze została wydana dopiero w dniu 7 września 1987 r. i od niej skarżący wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W ocenie skarżącego powinno to spowodować zawieszenie postępowania administracyjnego w przedmiocie odszkodowania po myśli art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa.

Odpowiadając na skargę, organ administracji wniósł o jej oddalenie podając, że w postępowaniu administracyjnym o odszkodowanie brak było podstaw prawnych do zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 i 98 Kpa, gdyż decyzja w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o oddaniu terenu w użytkowanie wskazanej Spółdzielni nie pozostaje w związku z postępowaniem o odszkodowanie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Rozważenia wymaga przede wszystkim kwestia, czy Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpoznania niniejszej skargi, czy też na tle uregulowania zawartego w art. 160 par. 4 Kpa wyłączona jest w rozpoznawanej sprawie droga postępowania przed sądem administracyjnym.

Strona 1/2
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)