Znowelizowany ustawą z dnia 23 lutego 2000 r. przepis art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. 1998 nr 90 poz. 575 ze zm./ stanowi, że Wojewódzki Inspektor Sanitarny wykonuje zadania w zakresie higieny radiacyjnej, a budowa stacji bazowej telefonii komórkowej należy do zakresu higieny radiacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2003 r. sprawy ze skargi Elżbiety i Andrzeja K. na postanowienie Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 19 czerwca 2001 r. (...) w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - skargę oddala.
Główny Inspektor Sanitarny postanowieniem z dnia 19.06.2001 r. po rozpatrzeniu zażalenia Elżbiety i Andrzeja K. na postanowienie (...) Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B., uzgadniające warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla budowy stacji bazowej w miejscowości S. przy ul. C. 17, na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że projektowana inwestycja należy do typowych stacji bazowych lokalizowanych na wolnostojących wieżach. Zostanie zlokalizowana na działce gminnej, na której znajduje się boisko sportowe. Obecnie teren przewidziany pod budowę stacji jest niezagospodarowany, porośnięty trawą.
Najbliższe zabudowania przeznaczone na pobyt ludzi znajdują się w odległości ponad 100 m od projektowanej stacji. Pola elektromagnetyczne o wartościach przekraczających wartość dopuszczalną 0,1 W/m2 określoną w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 11 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony przed promieniowaniem szkodliwym dla ludzi i środowiska, dopuszczalnych poziomów promieniowania, jakie mogą występować w środowisku oraz wymagań obowiązujących przy wykonywaniu pomiarów kontrolnych promieniowania /Dz.U. nr 107 poz. 676/ wystąpią na wysokości powyżej 45,0 m nad poziomem terenu i w maksymalnym obszarze ok. 32 m od anten stacji bazowej, a zatem na znacznych wysokościach w wolnej przestrzeni, w miejscach niedostępnych dla ludzi. Na powierzchni ziemi, w tym również na terenie boiska szkolnego, gęstość strumienia pola elektromagnetycznego zbliżona jest do wartości tła pola dla terenów zabudowanych /około 1.000 razy mniej od dopuszczalnej wartości 0,1 W/m2/. Po pierwszym uruchomieniu stacji i po każdorazowej zmianie warunków jej pracy, będą wykonane pomiary kontrolne pól elektromagnetycznych.
Wyniki pomiarów mają być przedstawione Wojewódzkiemu Inspektorowi Sanitarnemu w B. do wglądu, celem podjęcia ewentualnych działań.
Skargę na powyższe postanowienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnieśli Elżbieta i Andrzej K.
W skardze zarzucają, że zaskarżone postanowienie zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa, a nawet bez podstawy prawnej. W uzasadnieniu zarzutów podnoszą, że organ rozpatrzył sprawę niezgodnie z obowiązującym prawem.
W mniejszej sprawie winny być stosowane przepisy ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o dostępie do informacji o środowisku i jego ochronie oraz o ocenach oddziaływania na środowisko /Dz.U. nr 109 poz. 1157/. Ustawa ta wobec tego rodzaju inwestycji jaką jest budowa stacji telefonii komórkowej, jako mogącej znacząco pogorszyć stan środowiska, wymaga przed wydaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko. Postępowanie prowadzone przez Burmistrza nie odpowiadało wymogom tej ustawy - co potwierdziło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. postanowieniem z dnia 29 maja 2001 r. (...). Organ naruszył przepisy w zakresie właściwości i wadliwie zastosował prawo materialne. Zdaniem skarżących jako organ pierwszej instancji w postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, powinien wydać opinię Powiatowy Inspektor Sanitarny w K., a nie Wojewódzki Inspektor Sanitarny w B., czego Główny Inspektor Sanitarny nie dostrzegł rozpoznając zażalenie. Nadto raport w sprawie oddziaływania na środowisko opracowany przez biegłego Alberta T. z dnia 15.01.2001 r. został sporządzony nie wiadomo dla jakiego terenu. Postępowanie administracyjne dotyczyło zagospodarowania działki w S. powiat K., a wspomniany raport odnosi się do innej miejscowości, a mianowicie S. w powiecie Ł. Wnioski w pkt 6 raportu odnoszą się do miejscowości N. w powiecie Ł. Raport ten nie jest więc przydatny dla niniejszego postępowania. Wnoszą o uchylenie zaskarżonego postanowienia ewentualnie o stwierdzenie nieważności. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.