1. Organ administracji publicznej jest związany wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla zamierzonej inwestycji i nie może tego wniosku interpretować zawężająco. Wręcz przeciwnie, na tym etapie starań o realizację zamierzenia inwestycyjnego organ jest zobowiązany maksymalnie szeroko określić możliwości inwestowania, ale mając na uwadze ustalenia wynikające z planu miejscowego i przepisów szczególnych oraz wymagania ochrony interesów osób trzecich.
2. Obowiązek uwzględnienia wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich może w postępowaniu dotyczącym ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu następować w granicach określonych ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego /ewentualnie przepisów szczególnych w przypadku braku planu/ i nie może obejmować kwestii objętych zakresem regulacji prawa budowlanego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Heleny B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 25 września 2000 r. (...) w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - oddala skargę.
Decyzją z dnia 10 kwietnia 2000 r. Wójt Gminy M., ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej GSM 900 "21114E" wyposażonej w anteny sektorowe: 3 zespoły po dwie szt. anten sektorowych Katherin 741 320, zainstalowane na wysokości 37,6 m n.p.t., w anteny radiolinii /7 szt./ - typ UKY 210 06/S.C.v111 zainstalowane na wysokościach: 41,40 i 42 m nad poziomem terenu, oraz w kontener z wyposażeniem technicznym stacji przewidzianej do realizacji na terenie działki 355, położonej na terenie Gminy M. w obrębie geodezyjnym wieś N.W. przy ul. G.
Odwołanie od powyższej decyzji Wójta Gminy M. wniosła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. Helena B., zarzucając iż decyzja nie uwzględnia, że przedmiotowa inwestycja jest szkodliwa dla zdrowia osób zamieszkałych w pobliżu.
Decyzją z dnia 25 września 2000 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., stojąc na stanowisku, iż organ pierwszej instancji przeprowadził w sposób wyczerpujący postępowanie wyjaśniające, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ stwierdził, że ze znajdującej się w aktach oceny oddziaływania na środowisko projektowanej stacji bazowej telefonii komórkowej GSM 900 "2111eE" sporządzonej przez biegłego Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa wynika, iż powyższa stacja nie będzie negatywnie oddziaływała na środowisko naturalne oraz zdrowie ludzi. Powołał się nadto na pozytywne uzgodnienie zamierzonej inwestycji z Powiatowym Inspektorem Sanitarnym w P. oraz zgodność inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniosła Helena B. Żądanie uchylenia zaskarżonej decyzji uargumentowała jak w odwołaniu.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium odwoławcze w W. wniosło o oddalenie skargi z uzasadnieniem jak w zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niezasadna.
Stosownie do regulacji art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ celem decyzji ustalającej zabudowę i zagospodarowanie terenu jest przesądzenie czy zamierzona inwestycja jest zgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku z przepisami szczególnymi. Co więcej, stosownie do expressis verbis wyrażonej woli ustawodawcy /art. 43 przywołanej ustawy/ nie można odmówić ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu jeżeli zamierzona inwestycja nie jest sprzeczna z ustaleniami planu lub w przypadku jego braku - z przepisami szczególnymi. To zaś oznacza, że orzekający w sprawie organ administracji publicznej jest związany wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla zamierzonej inwestycji i nie może tego wniosku interpretować zawężająco. Wręcz przeciwnie, na tym etapie starań o realizację zamierzenia inwestycyjnego organ jest zobowiązany maksymalnie szeroko określić możliwości inwestowania, ale mając na uwadze ustalenia wynikające z planu miejscowego i przepisów szczególnych oraz wymagania ochrony interesów osób trzecich.