skargę na uchwałę Rady Gminy W.-C. w przedmiocie zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Trasy S.
Tezy

W przeciwieństwie do strony w postępowaniu administracyjnym, toczącym się w trybie przepisów Kpa, wnoszący zarzut do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego musi się wykazać nie tylko indywidualnym interesem prawnym lub uprawnieniem, ale także naruszeniem tego interesu lub uprawnienia.

Obowiązek uwzględnienia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powstaje wówczas, gdy naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia zarzucającego związane jest z jednoczesnym naruszeniem obiektywnego porządku prawnego /normy prawa materialnego/.

Sentencja

oddala skargę na uchwałę Rady Gminy W.-C. w przedmiocie zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Trasy S.

Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Po wyłożeniu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Trasy S. w W. do publicznego wglądu, skarżący wnieśli zarzut w trybie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/, kwestionując objęcie projektem planu pod zamierzoną inwestycję komunikacyjną terenu obejmującego w części ich działkę.

W uzasadnieniu zarzutu skarżący podnieśli, że projektowany przebieg trasy nie spełnia podstawowych wymogów ochrony środowiska naturalnego, bowiem w przypadku realizacji trasy wszystkie normy ochrony środowiska zostaną znacznie przekroczone - poza liniami rozgraniczającymi trasę.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpatrując skargę na uchwalę Rady Gminy Warszawa Centrum w przedmiocie zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Trasy S., zważył co następuje:

Stosownie do regulacji art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ zarzut do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego może wnieść każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przez ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonym do publicznego wglądu.

Tak skonstruowany przepis art. 24 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym istotnie rzutuje na legitymację skargową wnioskodawcy zarzutu. W przeciwieństwie do legitymacji w postępowaniu administracyjnym określonym przepisami Kpa, w którym stroną może być każdy, czyjego interesu prawnego lub uprawnienia dotyczy postępowanie, uprawnionym do wniesienia zarzutu może być jedynie ten podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostało naruszone. Innymi słowy - przymiot strony w przedmiotowym postępowaniu planistycznym kształtowany jest na innych zasadach, aniżeli w postępowaniu administracyjnym regulowanym przepisami Kpa. W przeciwieństwie do strony w postępowaniu administracyjnym, toczącym się w trybie przepisów Kpa, wnoszący zarzut musi się wykazać nie tylko indywidualnym interesem prawnym lub uprawnieniem, ale także naruszeniem tego interesu lub uprawnienia. To zaś oznacza, że w postępowaniu kwestionującym w formie zarzutu projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego podmiotowość uczestnika tego postępowania jest kształtowana inaczej, niż w postępowaniu administracyjnym, obejmującym nie tylko istnienie interesu prawnego lub uprawnienia, ale także naruszenie tego interesu lub uprawnienia.

Naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia staje się przesłanką dopuszczalności zarzutu i otwiera drogę do jego merytorycznej oceny.

Ocena ta zaś dotyczy rodzaju naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia wnoszącego zarzut i w zależności od tego zarzutu może być uwzględniony lub odrzucony. Obowiązek uwzględnienia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powstaje wówczas, gdy naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia zarzucającego jest związane z jednoczesnym naruszeniem obiektywnego porządku prawnego /normy prawa materialnego/. Obowiązku takiego rada gminy nie ma wówczas, gdy naruszony zostaje interes prawny lub uprawnienia wnoszącego zarzut, ale dzieje się to w zgodzie z obowiązującym prawem, w granicach przysługującego gminie - z mocy art. 4 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym - władztwa planistycznego, w ramach którego rada gminy ustala przeznaczenie i zasady zagospodarowania terenów położonych na obszarze gminy.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)