Art 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ przyznaje uprawnienie do wniesienia skargi do sądu administracyjnego m.in. każdemu, kto ma w tym interes prawny. Podmiot taki musi mieć interes prawny w złożeniu skargi rozumianej jako istnienie związku między sferą jego indywidualnych praw i obowiązków, a zaskarżonym aktem.
Skarga taka może dotyczyć tylko jego własnej sprawy administracyjnej i własnego interesu prawnego
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2000 r. sprawy ze skargi Stefana M. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 23 września 1997 r. (...) w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w postępowaniu wznowieniowym - oddala skargę.
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 23 września 1997 r. (...), po rozpatrzeniu odwołania Stefana M., działając na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa utrzymał w mocy decyzję Wojewody P. z dnia 30 czerwca 1997 r. (...), wydaną w trybie art. 151 par. 1 Kpa, odmawiającą uchylenia własnej decyzji ostatecznej z dnia 28 listopad 1996 r. z powodu braku podstaw z art. 145 par. 1 Kpa.
Wymienioną decyzję organu odwoławczego Stefan M. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzucając jej, że oba organy nie wzięły pod uwagę faktu wybudowania ogrodzenia na jego działce, co skutecznie zapobiega zalewania jej wodami opadowymi. W tej sytuacji nałożenie na inne strony obowiązku wykonania projektów przyłączenia pawilonów handlowych "R." w B. do kanalizacji deszczowej oraz uzyskania przez ich właścicieli stosownego pozwolenia na budowę związaną z wyeliminowaniem zalewania wodami opadowymi ciągów pieszych oraz posesji skarżącego, stało się bezprzedmiotowe. Nadto skarżący stwierdził, że wykonanie tej inwestycji nie jest już związane z jego interesem faktycznym.
W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o jej oddalenie odwołując się do argumentacji zawartej w zaskarżonej decyzji.
W piśmie z dnia 15 grudnia 1999 r. skarżący poparł swoją skargę ponieważ jego pierwotne żądanie wykonania kanalizacji deszczowej stało się nieaktualne i je wycofał.
W piśmie z dnia 14 lutego 2000 r. Prezydent Miasta B. podniósł, że Kierownik Urzędu Rejonowego w B. decyzją z dnia 12 września 1996 r. (...) nakazał miastu wykonanie miejskiego odcinka kanalizacji deszczowej wokół pawilonów handlowych "R.", na skutek skargi Stefana M.
Z inicjatywy skarżącego doszło do wstrzymania inwestycji w sytuacji zaawansowania robót w 65 procent. Działania skarżącego spowodowały znaczne straty finansowe.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 16 par. 2 Kpa i art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ zakres sądowej kontroli aktów administracyjnych ograniczony jest do badania ich zgodności z prawem. Sąd nie jest wprawdzie związany granicami skargi /art. 51 ustawy o NSA/, lecz nie może wyjść poza granice jakie wyznacza zaskarżony akt.
Zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji zostały wydane w postępowaniu wznowieniowym.
W niniejszej sprawie badaniu może więc podlegać jedynie legalność odmowy uchylenia decyzji dotychczasowej wobec braku przesłanek z art. 151 par. 1 Kpa, w rozumieniu art. 151 par. 1 pkt 1 Kpa.
W tym zakresie skarga nie zawiera żadnych zarzutów. Nie podlegają natomiast rozważaniu zarzuty związane z zasadnością decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w B. z dnia 12 września 1996 r. (...).
W uwzględnieniu wniosku Stefana M. na podstawie art. 147 i art. 149 par. 1 i par. 2 w związku z art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa wznowiono postępowanie w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Wojewody P. z dnia 28 listopada 1996 r. jakkolwiek uczyniono to w formie zawiadomienia zamiast postanowienia, to jednak nie ma to istotnego znaczenia, bowiem zawiadomienie zawiera niezbędne elementy postanowienia.