Organ uchwalający miejscowy plan ogólny, określając warunki przestrzennego zagospodarowania oraz cele i zasady polityki przestrzennej /art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 12 lipca 1983 r. o planowaniu przestrzennym - Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./, nie jest uprawniony do określania kręgu podmiotów mogących realizować przewidzianą w planie zabudowę terenu.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marka Cz. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa C-kiego z dnia 12 stycznia 1993 r. w przedmiocie odmowy ustalenia lokalizacji przechowalni owoców i warzyw i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta C., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa C-kiego kwotę pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Decyzją z dnia 1 grudnia 1992 r. Prezydent Miasta C., po ponownym rozpoznaniu sprawy w wyniku uchylenia poprzedniej decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny, nie wyraził zgody na lokalizację na działce nr 4323/1, położonej w C. przy ul. P., stanowiącej własność Marka Cz., przechowalni owoców i warzyw. W uzasadnieniu tej decyzji wskazał, że zgodnie z ustaleniami aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego miasta C. teren ten jest przeznaczony na cele upraw polowych. Dodał, że zgodnie z opinią Wojewódzkiego Biura Planowania Przestrzennego w C. jest możliwość zabudowy tego terenu w okresie perspektywicznym wielorodzinnym budownictwem mieszkaniowym. Wybudowanie przechowalni owoców stworzyłoby w przyszłości konieczność wykupu obiektu.
W piśmie z dnia 14 grudnia 1992 r., skierowanym do Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa C-kiego, zwrócił ponadto uwagę na fakt, że z tekstu planu ogólnego wynika, iż na terenie oznaczonym jako 020-RP i przeznaczonym pod uprawy polowe dopuszcza się możliwość zabudowy wyłącznie przez rolników /ogrodników/ posiadających na własność co najmniej 1 ha gruntów, czyli nie będzie to dotyczyć użytkowników ani dzierżawców. Stwierdził również, że wniosek złożony przez Marka Cz. w dniu 2 grudnia 1992 r. o przekwalifikowanie w planie zagospodarowania przestrzennego działki nr 4323/1 na cele nie związane z produkcją rolną, w związku z zamiarem realizacji zakładu wulkanizacyjnego, świadczy o tym, iż nie zamierza on prowadzić gospodarstwa rolnego.
W odwołaniu od powyższej decyzji Marek Cz. podniósł, że zamierzona przez niego inwestycja nie jest sprzeczna z założeniami aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, ponieważ faktycznie użytkuje on areał o powierzchni 1 ha. Zgodnie więc z poglądem wyrażonym przez Sąd w wyroku z dnia 29 września 1992 r., będąc rolnikiem i uprawiając grunt o powierzchni przeszło 1 ha, nie zmieni on charakteru gruntu przez realizację zamierzonej inwestycji.
Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa C-kiego decyzją z dnia 12 stycznia 1993 r. nr KO/474/I3/92 utrzymało w mocy zaskarżoną odwołaniem decyzję, stwierdzając, iż jest ona zgodna z ustaleniami obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego miasta C., zatwierdzonego uchwałą Miejskiej Rady Narodowej w C. z dnia 29 września 1986 r. nr XV/79/86 oraz uchwałą Rady Miasta C. z dnia 9 września 1991 r. nr 47NIII/92 - w części dotyczącej zmian w tym planie. Organ odwoławczy uznał, że Marek Cz. nie spełnia zasadniczego warunku określonego w planie zagospodarowania przestrzennego, gdyż nie jest właścicielem 1 ha gruntu. Nie ulega bowiem wątpliwości, że posiada on na własność jedynie 3 422 m2 gruntu, resztę natomiast dzierżawi /8 400 m2/.
W skardze na powyższą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego Marek Cz. podniósł zarzut naruszenia art. 7 Kpa, ponieważ organy administracji, rozpatrując sprawę, nie uwzględniły jego słusznego interesu. Ponadto wskazał na nierówne traktowanie przez Prezydenta Miasta C. obywateli tego miasta. W dniu 17 września 1990 r. bowiem wydano decyzję lokalizacyjną na budowę stacji paliw w odległości 100 m od jego działki. Zmiany planu w tym zakresie dokonano dopiero w dniu 9 września 1991 r.